G a l i c j a
KrÓlestwo Galicji i Lodomerii
STĄD NASZ RÓD
wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim i Księstwami Oświęcimia i Zatora – państwo na terytorium Galicji od 1846 r, W latach 1772–1918 wchodzące w skład: Monarchii Habsburgów, Cesarstwa Austriackiego i Austro-Węgier. Kraina historyczna na wschodzie Europy Środkowej, obecnie w granicach Polski i Ukrainy. Nieformalnie dzieliła się na Galicję Zachodnią z głównym miastem Krakowem i Galicję Wschodnią z ośrodkiem we Lwowie.
|
WAŻNIEJSZE MIEJSCOWOŚCI
Z ktÓrymi na przestrzeni minionych stuleci
związani byli WAJDOWIE
P R Z E M Y Ś L
to miasto w południowo-wschodniej Polsce. W 1999 wszedł w skład województwa podkarpackiego ; wcześniej był stolicą województwa przemyskiego .
W I Rzeczypospolitej Przemyśl był miastem królewskim i stolicą ziemi przemyskiej
Po I rozbiorze Polski w zaborze austriackim, w okresie autonomii galicyjskiej jedno z miast Galicji, przekształcony w trzecią co do wielkości twierdzę w Europie (Twierdza Przemyśl) z garnizonem wojskowym. W latach 1920–1939 w województwie lwowskim, w latach 1945–1975 w województwie rzeszowskim, w latach 1975–1998 stolica województwa przemyskiego. Siedziba starosty powiatu przemyskiego, a także stanowił powiat grodzki. Siedziba dwóch metropolii kościelnych Kościoła katolickiego: obrządku łacińskiego oraz wschodniego. Obecnie położony 14 km od granicy z Ukrainą
W I Rzeczypospolitej Przemyśl był miastem królewskim i stolicą ziemi przemyskiej
Po I rozbiorze Polski w zaborze austriackim, w okresie autonomii galicyjskiej jedno z miast Galicji, przekształcony w trzecią co do wielkości twierdzę w Europie (Twierdza Przemyśl) z garnizonem wojskowym. W latach 1920–1939 w województwie lwowskim, w latach 1945–1975 w województwie rzeszowskim, w latach 1975–1998 stolica województwa przemyskiego. Siedziba starosty powiatu przemyskiego, a także stanowił powiat grodzki. Siedziba dwóch metropolii kościelnych Kościoła katolickiego: obrządku łacińskiego oraz wschodniego. Obecnie położony 14 km od granicy z Ukrainą
Powiat przemyski
– powiat w Polsce, w województwie podkarpackim. Istniał już w I Rzeczypospolitej, miał wówczas o wiele rozleglejsze granice niż obecnie (w jego skład wchodziły wówczas m.in. Rzeszów i Mościska). Jego kontynuacją był cyrkuł przemyski Austrii, a następnie powiat przemyski Królestwa Galicji i Lodomerii. Utworzony w lipcu 1945, zlikwidowany w 1975, utworzony powtórnie w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Siedzibą powiatu jest Przemyśl. Obejmuje on obszar wokół Przemyśla, natomiast sam Przemyśl jest miastem na prawach powiatu i nie wchodzi w skład powiatu przemyskiego. |
Ż U R A W I C A
Właśnie tutaj rodzili się pierwsi Wajdowie
Żurawica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Żurawica, od południa granicząca bezpośrednio z Przemyślem.
Położona jest nad potokiem Żurawianka (lewym dopływem Sanu). Powstała w XIV w.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa przemyskiego
Położona jest nad potokiem Żurawianka (lewym dopływem Sanu). Powstała w XIV w.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa przemyskiego
GMINA ŻURAWICA
to gmina typowo rolnicza. Jest największą i najbogatszą gminą Powiatu Przemyskiego. Żurawica jest ważnym kolejowym węzłem przeładunkowym, krajowym i międzynarodowym. Przez jej teren przebiega szlak kolejowy Medyka - Żurawica - Zgorzelec.
Ż A S Ł A W
Zasław
Wieś położona w pobliżu ujścia rzeki Osławy do Sanu. Nazwa wsi wywodzi się od położonej rzeki Osława. Była też określana jako Zaosławie, Zasławie. Obecnie w Zasławiu osiedli mieszkańcy Zagórza oraz mieszkańcy innych pobliskich miejscowości Wielopola i Doliny.. Przez wiele lat Zasław był własnością rodziny Łepkowskich. W 1906 powstała cegielnia, istniała też tutaj Gminna śpółdzielnia szkoła. w 1947 przejęła ją Gminna „Samopomoc Chłopska”. Mieszkańcami wsi byli w większości rolnicy małorolni i robotnicy kolejowi,. W okresie II wojny światowej na terenie wsi znajdował się przejściowy obóz koncentracyjny w którym zginęło wielu żydów. Po wojnie ustanowiono tam upamiętnienia. W latach 1972-1977 Zasław znajdował się w granicach administracyjnych Sanoka. W Zasławiu znajduje się Kościół pw. Miłosierdzia Bożego. |
Z A G Ó R Z
Zagórz – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zagórz. Położony w pobliżu ujścia Osławy do Sanu, na Pogórzu Bukowskim. Leży w dawnej ziemi sanockiej. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. krośnieńskiego. W latach 1972–1977 Zagórz był w granicach administracyjnych miasta Sanoka jako jego dzielnica. 1 lutego 1977 r. Zagórz otrzymał prawa miejskie.
Dawniej Zagórz -była to wieś założona w XIV wieku. która w swojej historii miała wielu właścicieli. Po wybudowaniu w 1872 r. linii kolejowej nastąpiło wielkie ożywienie Zagorza.. Dwa lata później powstała Pierwsza Węgiersko-Galicyjska Kolej Żelazna z Przemyśla – przez Zagórz – do Budapesztu. W 1884 r. oddano do użytku CK Galicyjską Kolej Transwersalną z miejscowości Stróże (obecne woj. małopolskie) do Nowego Zagórza. Wtedy również Zagórz przyłączono do tzw. Kolei Karola Ludwika (z Krakowa do Lwowa). W związku z rozbudową kolei w Zagórzu wyrosło osiedle kolejarskie. Wówczas Zagórz był węzłem kolejowym o dużym znaczeniu, przy jego obsłudze pracowało ok. 3000 kolejarzy. |
S A N O K
Sanok – miasto powiatowe w Polsce w województwie podkarpackim. Położone w dolinie Sanu, w Kotlinie Sanockiej, w Euroregionie Karpackim. Wchodzi w skład powiatu sanockiego, jest także siedzibą gminy wiejskiej Sanok, jednak do niej nie należy. Sanok inaczej - Królewskie Wolne Miasto Sanok
Sanok jest jednym z najdalej wysuniętych na południowy wschód ośrodków miejskich Polski, z rozwiniętym przemysłem chemicznym. Powiat sanocki wraz z krośnieńskim jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, rafineria oraz kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884
położone jest w dolinie Sanu, na terenie Kotliny Sanockiej, u podnóża Gór Słonnych i Pogórza Bukowskiego w Euroregionie Karpackim. Sąsiednimi gminami są Sanok (gmina wiejska), Zagórz
Sanok jest jednym z najdalej wysuniętych na południowy wschód ośrodków miejskich Polski, z rozwiniętym przemysłem chemicznym. Powiat sanocki wraz z krośnieńskim jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, rafineria oraz kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884
położone jest w dolinie Sanu, na terenie Kotliny Sanockiej, u podnóża Gór Słonnych i Pogórza Bukowskiego w Euroregionie Karpackim. Sąsiednimi gminami są Sanok (gmina wiejska), Zagórz
Ł U P K Ó W
Malutkie osiedle przy stacyjne (kilka domów) na miejscu nie istniejącej wsi u stóp Przełęczy Łupkowskiej. Stacja graniczna na linii Zagórz - Medzilaborce. Łupków była wsią królewską założoną w 1526 r. Od połowy XIX w. do 1946 r. tutejszy majątek ziemski stanowił uposażenie przemyskiego biskupstwa greckokatolickiego. W połowie 1872 roku zbudowano trasę kolejową pod nazwą Pierwsza Węgiersko-Galicyjska Kolej Żelazna, która połączyła – poprzez Przełęcz Łupkowską – ówczesną Galicję z Węgrami, a docelowo Budapeszt ze Lwowem. Pod Przełęczą wybudowano tunel o długości 416 m. Po zbudowaniu kolei, w sąsiedztwie Łupkowa powstała osada kolejarska, nazwana obecnie Nowy Łupków. W czasie I wojny światowej w 1915 roku doszło do uszkodzenia tunelu przy wycofywaniu się wojsk austro-węgierskich. Od listopada 1918 do stycznia 1919 istniała tu Republika Komańczańska. W czasie II wojny światowej tunel kolejowy był dwa razy uszkodzony - 1 września 1939 r. Wojsko Polskie uniemożliwiło wykorzystanie tunelu przez najeżdżającą armię niemiecką. Przełęcz tę Niemcy przekroczyli dopiero 12 września 1939 r.
W czasie wycofywania się przed Armią Czerwoną w 1944 r. tunel zaminowali Niemcy i po raz kolejny wysadzono w powietrze. W latach międzywojennych wieś zaczęła się rozwijać jako letnisko i zimowisko wtedy też powstało schronisko turystyczne. Wiosną 1946 tereny te były obszarem walk z UPA. 25 marca 1946 siły UPA zaatakowały strażnicę WOP i posterunek straży kolejowej w Łupkowie; atak odparto, lecz następnie wojska wraz z polską ludnością przeszły na stronę słowacką wobec braku możliwości dalszej obrony. Wieś obecnie jest mocno wyludniona, pozostał budynek stacji kolejowej, kilka starych domów oraz pewna liczba nowo wybudowanych
W czasie wycofywania się przed Armią Czerwoną w 1944 r. tunel zaminowali Niemcy i po raz kolejny wysadzono w powietrze. W latach międzywojennych wieś zaczęła się rozwijać jako letnisko i zimowisko wtedy też powstało schronisko turystyczne. Wiosną 1946 tereny te były obszarem walk z UPA. 25 marca 1946 siły UPA zaatakowały strażnicę WOP i posterunek straży kolejowej w Łupkowie; atak odparto, lecz następnie wojska wraz z polską ludnością przeszły na stronę słowacką wobec braku możliwości dalszej obrony. Wieś obecnie jest mocno wyludniona, pozostał budynek stacji kolejowej, kilka starych domów oraz pewna liczba nowo wybudowanych
C H Y R Ó W
– miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim.
Chyrów - miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim nad rzeką Strwiąż, ok. 2 km na zachód od Felsztyna, 34 km od Przemyśla, do Stryja 100 km. Do 17 września 1939 w Polsce w województwie lwowskim
Chyrów lokowane w 1528 było prywatnym miastem szlacheckim.
Od rozbiorów Polski w 1772 r. należał do powiatu starosamborskiego w Królestwie Galicji i Lodomerii. W 1867 r. odnowiono miejscowy kościół, a od 1872 przez miasto prowadzi ważna linia kolejowa łączącą Lwów z Budapesztem, tzw. Pierwsza Węgiersko-Galicyjska Kolej Żelazna; w mieście wybudowano dworzec kolejowy. W latach osiemdziesiątych powstało miejscowe Collegium
W okresie międzywojennym Chyrów leżał w województwie lwowskim i powiecie starosamborskim, a od 1932 r. w powiecie samborskim.
Chyrów - miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim nad rzeką Strwiąż, ok. 2 km na zachód od Felsztyna, 34 km od Przemyśla, do Stryja 100 km. Do 17 września 1939 w Polsce w województwie lwowskim
Chyrów lokowane w 1528 było prywatnym miastem szlacheckim.
Od rozbiorów Polski w 1772 r. należał do powiatu starosamborskiego w Królestwie Galicji i Lodomerii. W 1867 r. odnowiono miejscowy kościół, a od 1872 przez miasto prowadzi ważna linia kolejowa łączącą Lwów z Budapesztem, tzw. Pierwsza Węgiersko-Galicyjska Kolej Żelazna; w mieście wybudowano dworzec kolejowy. W latach osiemdziesiątych powstało miejscowe Collegium
W okresie międzywojennym Chyrów leżał w województwie lwowskim i powiecie starosamborskim, a od 1932 r. w powiecie samborskim.
T A R N O P O L
– miasto na Ukrainie, stolica obwodu tarnopolskiego, nad rzeką Seret
Tarnopol, miasto obwodowe w zachodniej Ukrainie, na Wyżynie Podolskiej, nad rzeką Seret (dopływ Dniestru).. Osada ruska na terenie księstwa halicko-włodzimierskiego, włączonego do Polski w 2. połowie XIV w. Zniszczona w XIV w. przez najazd mongolsko-tatarski. Na jej miejscu powstało miasto założone które w 1540 uzyskał przywilej lokacyjny od króla Zygmunta I Starego.
W okresie międzywojennym w odrodzonej Polsce, od 1921 był stolicą województwa. W 1945 włączony do Ukraińskiej SRR. Od 1991 w granicach niepodległej Ukrainy.
Dzisiaj jest dużym ośrodkiem przemysłowym. Jest tu węzeł kolejowy i drogowy. Port lotniczy. Zabytki: cerkiew (XVI w.), kościół i klasztor Dominikanów (XVIII w.). Zamek Tarnowskich i Potockich (połowa XVI, XVIII w., gruntownie przebudowany XIX w.).
Tarnopol, miasto obwodowe w zachodniej Ukrainie, na Wyżynie Podolskiej, nad rzeką Seret (dopływ Dniestru).. Osada ruska na terenie księstwa halicko-włodzimierskiego, włączonego do Polski w 2. połowie XIV w. Zniszczona w XIV w. przez najazd mongolsko-tatarski. Na jej miejscu powstało miasto założone które w 1540 uzyskał przywilej lokacyjny od króla Zygmunta I Starego.
W okresie międzywojennym w odrodzonej Polsce, od 1921 był stolicą województwa. W 1945 włączony do Ukraińskiej SRR. Od 1991 w granicach niepodległej Ukrainy.
Dzisiaj jest dużym ośrodkiem przemysłowym. Jest tu węzeł kolejowy i drogowy. Port lotniczy. Zabytki: cerkiew (XVI w.), kościół i klasztor Dominikanów (XVIII w.). Zamek Tarnowskich i Potockich (połowa XVI, XVIII w., gruntownie przebudowany XIX w.).
L W Ó W
Lwów jest głównym miastem Ukrainy Zachodniej. miasto zostało założone w XIII. Pod panowanie polskie Lwów przeszedł wraz z całą Ziemią Halicką za Kazimierza Wielkiego. W 1356 r. otrzymał prawo magdeburskie .
W XV wieku był najważniejszym - obok Przemyśla - miastem ówczesnego województwa ruskiego i na długie lata przypadła mu rola ważnego centrum kulturalnego i naukowego.
W 1658 otrzymał prawa szlacheckie i pod koniec XVI w. stało się jednym z najbogatszych w Rzeczypospolitej. We Lwowie obok Polaków, Rusinów i Żydów mieszkało wielu Ormian, z reguły niemal całkowicie spolonizowanych, zajmujących się głównie handlem. W 1661 roku przez polskich jezuitów została założona Akademia, poprzedniczka Uniwersytetu Lwowskiego (w okresie międzywojennym Uniwersytetu Jana Kazimierza, a obecnie Uniwersytetu Iwana Franki).
Po I rozbiorze Polski (1772)Lwów był ośrodkiem administracyjnym austriackiego Królestwa Galicji i Lodomerii.
Podczas I wojny światowej, we wrześniu 1914, wojska carskie zajęły miasto, w czerwcu 1915 Lwów został odbity przez Austriaków. Po upadku monarchii austro-węgierskiej rozpętały się zaciekłe walki o przejęcie władzy w mieście.
Po wybuchu II wojny światowej, 22 IX 1939 zajęty przez Armię Czerwoną. Od sierpnia 1991 r. w granicach Ukrainy.
W XV wieku był najważniejszym - obok Przemyśla - miastem ówczesnego województwa ruskiego i na długie lata przypadła mu rola ważnego centrum kulturalnego i naukowego.
W 1658 otrzymał prawa szlacheckie i pod koniec XVI w. stało się jednym z najbogatszych w Rzeczypospolitej. We Lwowie obok Polaków, Rusinów i Żydów mieszkało wielu Ormian, z reguły niemal całkowicie spolonizowanych, zajmujących się głównie handlem. W 1661 roku przez polskich jezuitów została założona Akademia, poprzedniczka Uniwersytetu Lwowskiego (w okresie międzywojennym Uniwersytetu Jana Kazimierza, a obecnie Uniwersytetu Iwana Franki).
Po I rozbiorze Polski (1772)Lwów był ośrodkiem administracyjnym austriackiego Królestwa Galicji i Lodomerii.
Podczas I wojny światowej, we wrześniu 1914, wojska carskie zajęły miasto, w czerwcu 1915 Lwów został odbity przez Austriaków. Po upadku monarchii austro-węgierskiej rozpętały się zaciekłe walki o przejęcie władzy w mieście.
Po wybuchu II wojny światowej, 22 IX 1939 zajęty przez Armię Czerwoną. Od sierpnia 1991 r. w granicach Ukrainy.
Z G O R Z E L E C
miasto powiatowe w województwie dolnośląskim, nad Nysą Łużycką, przy granicy z Niemcami,. Przed 1945 stanowiło prawobrzeżną część miasta Görlitz.
Zgorzelec jest także siedzibą gminy wiejskiej Zgorzelec . Na przeł. X i XI w. był to gród Serbołużyczan, zajęty i włączony wraz z Łużycami przez Bolesława I Chrobrego do Polski; po jego śmierci przejściowo pod panowaniem margrabiów brandenburskich, następnie Czech. Prawa miejskie pozyskał ok. 1215. Od 1635 stanowiło lenno elektorów saskich. W r. 1815 miasto przyznane Prusom. Od 1848 utworzone zostało połączenie kol. z Węglińcem, a od 1865 z Lubaniem i Jelenią Górą. W czasie II wojny światowej 1939–45 zlokalizowany był tu obóz jeniecki —różnej narodowości (Stalag VIII A Görlitz), przez który przeszło ponad 44 tys. osób . W kwietniu 1945 toczone tu były zacięte walki na Nysie Łużyckiej. Miasto do 1945 było częścia/ przedmieściem Görlitz. Od 1945 r już w Polsce i stanowiło samodzielne miasto Zgorzelice a w 1946 roku z nazwą Zgorzelec. W dniu 6 VII 1950 podpisano tu Układ Zgorzelecki. W latach 1946–75 i od 1999 Zgorzelec stanowi siedzibę powiatu. Miasto głownie stanowi zaplecze mieszkaniowe i usługowe Turoszowskiego Zagłębia Węgla Brunatnego .
miasto powiatowe w województwie dolnośląskim, nad Nysą Łużycką, przy granicy z Niemcami,. Przed 1945 stanowiło prawobrzeżną część miasta Görlitz.
Zgorzelec jest także siedzibą gminy wiejskiej Zgorzelec . Na przeł. X i XI w. był to gród Serbołużyczan, zajęty i włączony wraz z Łużycami przez Bolesława I Chrobrego do Polski; po jego śmierci przejściowo pod panowaniem margrabiów brandenburskich, następnie Czech. Prawa miejskie pozyskał ok. 1215. Od 1635 stanowiło lenno elektorów saskich. W r. 1815 miasto przyznane Prusom. Od 1848 utworzone zostało połączenie kol. z Węglińcem, a od 1865 z Lubaniem i Jelenią Górą. W czasie II wojny światowej 1939–45 zlokalizowany był tu obóz jeniecki —różnej narodowości (Stalag VIII A Görlitz), przez który przeszło ponad 44 tys. osób . W kwietniu 1945 toczone tu były zacięte walki na Nysie Łużyckiej. Miasto do 1945 było częścia/ przedmieściem Görlitz. Od 1945 r już w Polsce i stanowiło samodzielne miasto Zgorzelice a w 1946 roku z nazwą Zgorzelec. W dniu 6 VII 1950 podpisano tu Układ Zgorzelecki. W latach 1946–75 i od 1999 Zgorzelec stanowi siedzibę powiatu. Miasto głownie stanowi zaplecze mieszkaniowe i usługowe Turoszowskiego Zagłębia Węgla Brunatnego .
Etymologia nazwiska
W A J D A
w rÓżnych słownikach
Wajda =»naczelnik cyganów: cygan wajda rozporajda« Pr. fil. V, 925 w temże znacz. »Wajda (z wojewoda)« Rozpr. XVII, 14; ib XII, 106
Karłowicz, J.: 1911. Słownik gwar polskich. Kraków. U-Ż
Wajda, 'comes provincialis', 'Langraf', w XVI wieku (w Krakowie); dziś u ludu 'naczelnik cyganów'; z węgierskiego wajda, a to z wojewoda (Węgrzy stale skracają tak nasze słowa: gazda z gospoda, tarz z towarisz, uca z ulica).
Brückner, A.: 2000. Słownik etymologiczny języka polskiego. Warszawa. Wyd. IX
Wajda od staropolskiego wajda 'przywódca pasterzy wołoskich'; bliskie niemieckiemu Weide 'pastwisko; wierzbina, wiklina'; nazwy topograficzne z rdzeniem wajda-, np. Wajdówka, Wajdy.
Zawadzki, J., M.: 2002. 1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce. Warszawa: Świat Książki
Wajda 1553 - od dawnego (z węgierskiego) wajda 'dowódca', w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej weide:
Rymut, Kazimierz. 2001. Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny. Kraków: Wyd. Nauk. DWN. T-2 L-Ż
Wajduch: węgierskie wajda 'wojewoda, naczelnik', a to z ogólnosłowiańskiego wojewoda Kniezsa 1955, 545-546, SEB 599. Por. Woj-. III. Wajduch (Krpłd).
Słownik etymologiczno -motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Kraków: Wyd. Nauk. PAN. cz. 1
Karłowicz, J.: 1911. Słownik gwar polskich. Kraków. U-Ż
Wajda, 'comes provincialis', 'Langraf', w XVI wieku (w Krakowie); dziś u ludu 'naczelnik cyganów'; z węgierskiego wajda, a to z wojewoda (Węgrzy stale skracają tak nasze słowa: gazda z gospoda, tarz z towarisz, uca z ulica).
Brückner, A.: 2000. Słownik etymologiczny języka polskiego. Warszawa. Wyd. IX
Wajda od staropolskiego wajda 'przywódca pasterzy wołoskich'; bliskie niemieckiemu Weide 'pastwisko; wierzbina, wiklina'; nazwy topograficzne z rdzeniem wajda-, np. Wajdówka, Wajdy.
Zawadzki, J., M.: 2002. 1000 najpopularniejszych nazwisk w Polsce. Warszawa: Świat Książki
Wajda 1553 - od dawnego (z węgierskiego) wajda 'dowódca', w pochodnych też od niemieckiej nazwy osobowej weide:
Rymut, Kazimierz. 2001. Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny. Kraków: Wyd. Nauk. DWN. T-2 L-Ż
Wajduch: węgierskie wajda 'wojewoda, naczelnik', a to z ogólnosłowiańskiego wojewoda Kniezsa 1955, 545-546, SEB 599. Por. Woj-. III. Wajduch (Krpłd).
Słownik etymologiczno -motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Kraków: Wyd. Nauk. PAN. cz. 1
DRZEWO GENEALOGICZNE W A J D Ó W
ARCHIWALNE ZAPISY ISTNIENIA
WAJDÓW
Z Ż U R A W I C Y
1.Onufry WAJDA ur. 1763 Żurawica Zm. 28.11.1836 Żurawica, Ślub: 04. 06. 1788 Żurawica Żona: Marianna Cymbała Ur.. 1771 Żurawica zm. 22. 11. 1820 Żurawica
1.1.Dymitr (Demetriusz) Wajda Ur. 26. xx. 1789 Żurawica
1.2.Anna Wajda, Ur. 24. 01. 1793 Żurawica, Zm. Żurawica
1.3.Jewdokia Wajda Ur. 12. 01. 1799 Żurawica
1.4.Katarzyna Wajda, Ur. 20. xx. 1801 Żurawica Zm. 21. 03. 1805 Żurawica
1.5.Mikołaj Wajda Ur. 14. 05. 1807 Żurawica
1.6. Jan Wajda ur. 31.01.1796 r w Żurawicy zm. 28.07.1849 r w Żurawicy Żona: Franciszka JAGIEŁKO Córka: Błażeja Jagiełko i Teresy Łunowej
1.6.1.Teodor Wajda Ur. 10. 04. 1836 Żurawica
1.6.2.Zofia Wajda ur. W Żurawicy
1.6.3.Eliasz Wajda Ur. 01. 08. 1841 Żurawica, Zm. 22. 02. 1874 w Przemyślu, Żona: Paraskewia (Maria) KOHOLUŠ C.: Eliasza Koholuša i Anny Terebeckiej, Ur. 25. 08. 1844 Zawadka Zm. Xx. Xx. 1878 Przemyśl
1.6.3.1. Zofia Wajda Ur. 03. 05. 1871 Przemyśl Zm. xx. xx. 1874 Przemyśl, Pochowana w Przemyślu
1.6.3.2..Aleksander WAJDA Ur. 12. 07. 1867 Przemyśl, Zm. Xx. 01. 1920 Lwów, Pochowany we Lwowie - cmentarz Janowski + Ślub: Żona: Wiktoria OLEKSIEWICZ, Ur. 03. 12. 1870 Grybów, Zm. 03. 04. 1955 Kraków Pochowana w Krakowie - cmentarz Rakowicki
1.6.3.2.1. Stanisława Wajda, Ur. 27. 03. 1897 Stanisławów Zm. 22. 04. 1990 Kraków Pochowana w Krakowie na Cmentarzu Rakowieckim Pole M + Ślub: 28. 08. 1929 Wilno, Mąż: Adam KONDOLEWICZ, Ur. 07. 12. 1886 Kraków, zm. 10. 1958 Kraków Pochowany na Cmentarzu Rakowieckim
1.6.3.2.1.1. Teresa KONDOLEWICZ Córka: Stanisławy Wajdy i Stanisława Kondolewicza Ur. 22. 06. 1930 Warszawa- zm. 15.02.2019 r., Pochowana w Krakowie na Cmentarzu Rakowieckim + Ślub: 24. 09. 1955 Kraków, Mąż: Zbigniew WILK, Ur. 24. 10. 1924 Stary Sącz
Zm. 29. 08. 2002 Kraków, Pochowany w Starym Sączu
1.6.3.2.2. Cecylia Krystyna WAJDA ,Córka: Aleksandra Wajdy i Wiktorii Oleksiewicz, Ur. 1898 Lwów, Zm. 29. 12. 1983 Londyn. Pochowana w Londynie - Gunnersbury Cementery gr. 210 + I Ślub: I Mąż: Tadeusz Czajkowski, Ur.15.02.1891 Lwów-Dawidów, -Zm. 27.08.1977 Pochowany w GLIWICACH + II Ślub: Londyn II Mąż: Tadeusz Grzeszczyński, Ur. 1896, Zm. 27. 01. 1990 Londyn, Pochowany w Londynie - Gunnersbury Cementery gr. 210
1.6.3.2.2.1. Leszek Czajkowski, Ur. 1920 Lwów, Zm. Kanada Pochowany Kanada + Ślub: 29. 11. 1947 Sherbrocke (Anglia) Żona: Wanda SAPIECHA, Ur. Warszawa, Zm. 27.01.2005 r.Kanada
1.6.3.2.2.1.1. Marek Czajkowski Syn: Leszka Czajkowskiego i Wandy Sapiehy, Ur. xx. 12. 1948 Londyn zamieszkały w Kanadzie
1.6.3.2.2.1.2. Jacek Czajkowski Syn: Leszka Czajkowskiego i Wandy Sapiechy , Ur. xx. xx. 1950 Kanada zamieszkały w Kanadzie
1.6.3.2.3. Kazimierz Jan WAJDA ,Syn: Aleksandra Wajdy i Wiktorii Oleksiewicz, Ur. 03. 12. 1905 Lwów, Zm. 08. 05. 1955 Warszawa, Pochowany w Krakowie-cmentarz Rakowicki pole M+ Ślub: 03. 06. 1947 Londyn Żona: Ludmiła Grzelichowska Po pierwszym mężu Misiura, Sceniczne Grelichowska Mira
Żona Kazimierza Wajdy ,Ur. 10.03.1900 (podawała 1910) Zm. 28.11.1988 Warszawa, Pochowana w na Cmentarzu w Piasecznie. Z pierwszego małżeństwa miała córkę Ewę która w 1940 r miała 14-16 lat
1.6.3.3. Antoni WAJDA, Syn: Eliasza Wajdy i Paraskowii Koholuš, Ur. 26. (28.) 08. 1869 Przemyśl, Zm. 23. 02. 1961 Ostrów k/Przemyśla, Pochowany w Przemyślu - pole 41 +I Ślub: 1891 Baligród, I żona: Maria STANIEC, córka Jana Stańca i Antoniny Podgorskiej ur. 02.08.1877 r. zm. 26.07.1923 r w Przemyślu
Pochowana w Przemyślu – pole 41 Na nagrobku dziadek napisał: ”najdroższej Żonie i Matce - mąż i dzieci” Staszkiewicz, Zawadowicz, Ur. 18. 08. 1871 Babice, Zm. 16. 02. 1966 Ostrów, Pochowana w Przemyślu
1.6.3.3.1. Stanisław WAJDA Ur. 21. 11. 1898 Łupków Zm. 22. 09. 1941 Usztaba ob. Ałma Ata ,Pochowany w Turkenbie + Ślub: 15. 03. 1930 Sambor woj. Lwów, Żona: Eugenia MĘKARSKA Ur. 18. 01. 1901 Czajkowice pow. Sambor, Zm. 07. 03. 1981 Wrocław, Pochowana we Wrocławiu na Cmentarzu przy ul
Bujwida
1.6.3.3.1.1. Ewa Wajda, Córka: Stanisława Wajdy i Eugenii Mękarskiej Ur. 18. 04. 1933 Lwów- zm. 21.01.2013 r. Kanada Toronto + I Ślub: 18. 04. 1954 Zgorzelec I mąż: Tadeusz WOŁOSZCZUK, Syn: Szymona Wołoszczuka Ur. 20. 08. 1928 Dzierzbice pow. Kutno Rozwód: 20. 07. 1959 Jelenia Góra, Zm. 31. 12. 1970 Dłużyna Dolna, Pochowany w Zgorzelcu; II Ślub: 02. 09. 1959 Opole II mąż: Franciszek NOWAK, Syn: Jana Nowaka i Koropackiej, Ur. 16. 01. 1910 Wyczółki, Zm. 22. 02. 1977 Opole, Pochowany w Opolu
1.6.3.3.1.1.1. Maria WOŁOSZCZUK, Córka: Ewy Wajdy i Tadeusza Wołoszczuka, Ur. 06. 02. 1955 Zgorzelec Ślub: 23. 04. 1976 Wrocław, Mąż: Jerzy WĘGRZYN
Syn: Zygmunta Węgrzyna i Ireny Sasanki, Ur. 22. 03. 1952 Lubawka, Rozwód: 06. 09. 1987 Oshawa (Kanada)
1.6.3.3.1.1.1.1. Michał WĘGRZYN, Syn: Marii Wołoszczuk i Jerzego Węgrzyna, Ur. 22. 06. 1977 Wrocław + Vicky Maysenhoelder, córka Diane z d. Champagne i Peter, urodzona w Sherbrooke, Quebec 6 sierpnia 1976
1.6.3.3.1.1.1.1.1. Beniamin ur. 2006 r Toronto
1.6.3.3.1.1.1.1.2. Eva ur. 2009 r. Toronto
1.6.3.3.1.1.1.2. Marta WĘGRZYN, Córka: Marii Wołoszczuk i Jerzego Węgrzyna, Ur. 21. 05. 1980 Wrocław ślub 08.06.2013 r Newman Haron
1.6.3.3.1.1.1.2.1 Isla, ur. 7 listopada 2018. Toronto
1.6.3.3.1.1.1.2.2 Ellis 7 stycznia 2017. Toronto
1.6.3.3.1.1.2. Artur NOWAK, Syn: Ewy Wajdy i Franciszka Nowaka Ur. 14. 12. 1959 Opole + Ślub: 22. 07. 1992 Biały Dunajec Żona: Zofia PARA, Córka: Józef Para i Marii Joniak Ur. 26. 03. 1961 Zakopane
1.6.3.3.2. Roman Ludwik WAJDA Syn: Antoniego Wajdy i Marii Staniec, Ur. 22. 07. 1901 Zasław , Zm. 08. 12. 1974 Londyn, Pochowany w Londynie + Ślub:28.10.1928 r. we Lwowie Żona: Olga Kazimiera ŚWIGOST Córka: Stanisława Świgosta i Marii Stasiak Ur. 02. 08. 1905 Lwów Zm. 01. 04. 2003 Londyn, Pochowana w Londynie
1.6.3.3.2.1. Andrzej Witold Wajda Syn: Romana Wajdy i Olgi Świgost Ur. 1929 Lwów, Zm. 09. 02. 1986 Montreal Pochowany w Montrealu +Ślub: 06. 08. 1955 ANGLIA, Żona: Bogna Zofia KUREK Córka: Hieronima Kurka i Zofii Szeligi , Ur. 08. 03. 1934
1.6.3.3.2.1.1. Marek Andrzej WAJDA, Syn: Andrzeja Witolda Wajdy i Bogny Zofii Kurek , Ur. 02. 11. 1958 New Port – Walia+Ślub: Żona: Erika PETER Córka: Petera Marcusa i Anny Ur. 30. 09. 1959 Szwajcaria
1.6.3.3.2.1.1.1.Kirsten Peter Wajda, Ur. 16. 04. 1996 Toronto
1.6.3.3.2.1.2. Paweł Antoni WAJDA, Syn: Andrzeja Witolda Wajdy i Bogny Zofii Kurek, Ur. 01. 10. 1960 New Port Walia+Ślub: 21. 07. 1986 Kimberley –B.C. Kanada, Żona: Kathrina HAY , Córka: Hay George i Blanche McGregor Ur. 26. 01. 1962 Kimberley –B.C. Kanada
1.6.3.3.2.1.2.1.Davies Andrzej Wajda Ur. 11. 08. 1994 Vancouver B.C. Kanada
1.6.3.3.2.1.2.2. Benjamin Jerzy Wajda, Ur. 28. 02. 1996 Rossland Trawl B.C. Kanada
1.6.3.3.2.1.3. Maria Bogna WAJDA, Córka: Andrzeja Witolda Wajdy i Bogny Zofii Kurek Ur. 03. 05 1962 New Port Walia
1.6.3.3.2.2. Marta Wajda Córka: Romana Wajdy i Olgi Świgost Ur. 17. 04. 1934 Lwów zm. 10.02.2021+ Ślub: 15. 10. 1966 Ann Arbor, stan Michigan Mąż: Stanisław Aleksander SPOHN, Syn: Rudolfa Spohna i Janiny Sęk, Ur. 06. 11 1919 Kraków, Zm. 06. 10.1984 Londyn. Pochowany w Londynie
1.6.3.3.2.2.1. Marcin Roman SPOHN, Syn: Marty Wajdy i Stanisława Spohna, Ur. 08. 09. 1970 Londyn
1.6.3.3.2.2.2. Ewa SPOHN, Córka: Marty Wajdy i Stanisława Spohna, Ur. 23. 10. 1967 Londyn
1.6.3.3.3. Kazimierz WAJDA, Syn: Antoniego Wajdy i Marii Staniec Ur. 12. 01. 1904 Zasław, Zm. 13. 05. 1972 Zabrze Pochowany w Przemyślu, I Ślub: Chyrów 1930 + I żona: Janina BOCKENHEIM, Ur. 2. 10. 1904, Zm. 1934 + II Ślub: 27. 07. 1939 Tarnopol- II żona Zofia BRZOZOWSKA Ur. 24. 07. 1910 Lwów, Zm. 27. 08. 1977 Gliwice, Pochowana w Gliwicach C3 Rz.11. Nr gr.16
1.6.3.3.3.1. Wanda Wajda Córka: Kazimierza Wajdy i Janiny Bockenheim Ur. 01. 11. 1932 Chyrów Zm. 27. 01. 2000 Gliwice Pochowana w Gliwicach + Ślub: 25.12.1956 Gliwice Mąż: Bogusław KUPIEC Ur. Xx. Xx. 1933 Kraków, Zm. Xx. 10. 1999 Gliwice, Pochowany w Gliwicach
1.6.3.3.3.2. Anna Wajda, Córka: Kazimierza Wajdy i Zofii Brzozowskiej Ur. 28. 12. 1943 Tarnopol + Ślub: 27. 03. 1967 Gliwice Mąż: Michał DOŁHUN Syn: Władysława Dołhuna I Heleny Nowakowskiej, Ur. 20. 02. 1941 w Zakościelu (obecnie Ukraina), Zm. 14.11. 2001 Katowice Pochowany w Gliwicach na Cmentarzu Lipowym C3 Rz.11. Nr gr.16
1.6.3.3.3.2.1. Wojciech DOŁHUN Syn: Anny Wajdy i Michała Dołhuna Ur. 24. 07. 1968 Siemianowice Śl. + Ślub: 04. 09. 1993 Katowice Żona Justyna HANKUS, Ur. 08. 01. 1968 Żywiec Ślub: 04. 09. 1993 Katowice
1.6.3.3.3.2.1.1. Mikołaj Dołhun Ur. 20. 10. 1998
1.6.3.3.3.2.2. Magdalena DOŁHUN Córka: Anny Wajdy i Michała Dołhuna Ur. 19. 07. 1971 Siemianowice Śl. +Ślub: 02. 07. 1994 Katowice, Mąż: Mateusz SOBULA
Syn: Mariana Sobuli i Władysławy Ur. 30. 10. 1971 Siemianowice Śl
1.6.3.3.3.2.2.1. Michał Sobula, Ur. 26. 07 1996 Katowice Zm. 29. 07. 1996 Katowice, Pochowany w Katowicach
1.6.3.3.3.2.2.2. Julia Sobula, Ur. 29. 06. 1999
1.6.3.3.3.2.2.3. Piotr Sobula Ur. 09. 08. 2001 Katowice Zm. 17. 08. 2001 Katowice Pochowany w Katowicach
1.6.3.3.3.2.2.4. Andrzej Sobula, Ur. 15. 05. 2003 Łódź
1.6.3.3.3.3. Maria Wajda Córka: Kazimierza Wajdy i Zofii Brzozowskiej, Ur. 16. 07. 1948 Przemyśl
1.6.3.3.4. Jan Wajda, Syn: Antoniego Wajdy i Marii Staniec Ur. 28. 04. 1908 Zasław pow. Sanok, Zm. 24. 04. 1972 Zgorzelec Pochowany w Zgorzelcu + Ślub: 1946 Zgorzelec, Żona: Maria(Danuta)RAROGOWICZ, Córka: Stanisława Rarogowicza (ur.15.5.1870) i Zofii Błaszczyk (ur.1.09.1877) Ur. 29. 08. 1916 Zm. 01. 08. 1985 Zgorzelec Pochowana w Zgorzelcu
1.6.3.3.4.1. Jacek Wajda Ur. 18. 04. 1948 Zgorzelec Zm. 13. 07. 1995 Zgorzelec Pochowany w Zgorzelcu
1.6.3.3.5. Maria Leontyna WAJDA, Córka: Antoniego Wajdy i Marii Staniec Ur. 02. 07. 1912 Chyrów, Zm. 04. 09.1993 Zgorzelec, Pochowana w Zgorzelcu + Ślub: 25. 07. 1936 Sanok Mąż: Józef Edward KARDASZ Syn: Teodora Kardasza i Franciszki Sadowskiej Ur. 25. 12. 1911 Lwów, Zm. 15. 05. 2001 Zgorzelec
Pochowany w Zgorzelcu
1.6.3.3.5.1. Ewa KARDASZ, Córka: Józefa Kardasza i Marii Wajdy Ur. 22. 07. 1939 Lwów + Ślub: 25. 12. 1959 Zgorzelec Mąż: Edmund KOWALÓW, Syn: Stefan Kowalów i Franciszki Kapelusznik, Ur. 31. 07. 1936 Brzeżany
1.6.3.3.5.1.1. Mariusz KOWALÓW Syn: Ewy Kardasz i Edmunda Kowalów Ur. 03. 05. 1963 Zgorzelec + (I Ślub: 03. 04. 1989 Szczecin I żona: Beata ZARÓD Córka: Zygmunta Zaroda , Ur. 19. 07. 1963 Szczecin. Rozwód: 27. 04. 1995 Norymberga; + II Ślub: 05. 06. 1998 Norymberga ,II żona: Mariola SOBCZYK
Ur. 17. 07. 1962 Szczecin; III żona Violetta
1.6.3.3.5.1.1.1. Marek Kowalów ur. 29.02. 2008 r
1.6.3.3.5.2.Krystyna KARDASZ, Córka: Józefa Kardasza i Marii Wajdy, Ur. 27. 01. 1943 Nowosiółki + Ślub: 27. 06. 1964 Zgorzelec. Mąż: Waldemar JAROSZEWSKI Syn: Eugeniusza Jaroszewskiego i Żanety ZareCkiej Ur. 19. 02. 1941 Łódź Zm. 12. 12. 2004 Zgorzelec Pochowany w Zgorzelcu
1.6.3.3.5.2.1. Ewa JAROSZEWSKA, Córka: Krystyny Kardasz i Waldemara Jaroszewskiego, Ur. 29. 04. 1965 Zgorzelec +Ślub: 19. 12. 1990 Norymberga, Mąż: Werner FRIES Syn: Adolfa Fries i Fredy, Ur. 09. 03. 1956
1.6.3.3.5.3. Józef Marian KARDASZ, Syn: Józefa Kardasza i Marii Wajdy Ur. 03. 01. 1944 Nowosiółki, Zm. 20. 11. 1991 Świętochłowice Pochowany w Gliwicach na Cmentarzu Lipowym (F8 Rz.14 Nr gr. 7) + Ślub: 30. 12. 1967 Cieszyn Barbara DUDA Córka: Stanisława Dudy i Gertrudy Jarominem Ur. 04. 12. 1947 Cieszyn
1.6.3.3.5.3.1. Krystyna KARDASZ, Córka: Józefa Mariana Kardasza i Barbary z d. Duda Ur. 02. 04. 1969 Gliwice+ Ślub: 05. 08. 1994 Gliwice
Mąż: Jacek PAWŁOWSKI
1.6.3.3.5.3.1.1. Maja Pawłowska
1.6.3.3.5.3.1.2. Grzegorz Pawłowski
1.6.3.3.5.4. Andrzej KARDASZ, Syn: Józefa Kardasza i Marii Wajdy Ur. 06. 01. 1949 Zgorzelec+ Ślub: 08.07.1972 Zgorzelec Żona: Wanda Barbara Córka: Stanisława G. i Anieli Wołodko Ur. 09. 08. 1944 Mokrany N.
1.6.4.JAN WAJDA, Syn: Eliasza Wajdy i Paraskowii Koholuš, Ur. 24. 12. 1873 Przemyśl+ Żona: Joanna ŁUBKOWSKA Ur. 21. 08. 1874 Trembowla
1.6.4.1. Zofia WAJDA, Ur. 19. 05. 1899 Skała Trembowla Zm. Xx. xx. 1985 Warszawa, Pochowana Warszawa – Konstancin + Ślub: Mąż: Leopold SIEMEK
Ur. 06. 06. 1900 Lwów, Zm. 04. 12. 1952 Cieplice Śląskie Zdrój Pochowany Warszawa- Konstancin
1.6.4.1.1. Tadeusz SIEMEK Syn: Zofii Wajdy i Leopolda Siemka Ur. 06. 11. 1928 Stanisławów zm. 1.03.2021 w Warszawie Konstancinie + Ślub: 27. 11. 1954 Warszawa, Żona: Danuta PISKOREK Ur. 08. 01. 1927 Kowel
1.6.4.1.1.1. Maria SIEMEK Córka: Tadeusza Siemka i Danuty Piskorek Ur. 25. 11. 1955 Warszawa
1.6.4.1.1.2. Tomasz SIEMEK Syn: Tadeusza Siemka i Danuty Piskorek Ur. 15. 03. 1957 Warszawa + Ślub: 11. 09. 1993 Warszawa Żona: Małgorzata LECHMAŃSKA Ur. 06. 06. 1963 Kadzidło
1.6.4.1.1.2.1 Agata Siemek Ur. 29. 09. 1994 Warszawa
1.6.4.1.1.2.2. Julia Siemek Ur. 29. 06. 1995 Warszawa
1.6.4.1.2. Stanisław SIEMEK Syn: Zofii Wajdy i Leopolda Siemka Ur. 05. 05. 1930 Stanisławów Zm. 29. 03. 1997 Warszawa Pochowany Warszawa – Konstancin ślub żona Zofia Oraczewska ur. 28.01.1931 r- zm. 19.10.1997 r w Łodzi191-zm.931 r 31 r
1.6.4.1.2.1. Krystyna Siemek ur 11.01.1956 Warszawa( III Ślub: 26.07.2003 St. Luke`s, Miland Anglia III Mąż: Stephen SAUNDERS)
1.6.4.1.2.1.1. John Stanisław Saunders Ur. 25. 11. 2001 Anglia
1.6.4.2. Cecylia WAJDA Córka: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej Ur. 11. 02. 1902 Skała Trembowla Zm. 02. 10. 1983 Ruda Śląska Pochowana w Rudzie Śląskiej + I Mąż: MIELCARZEWICZ +II Mąż: Zenobiusz KOZAK
1.6.4.3. Maria WAJDA Córka: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej + Mąż: Zenobiusz KOZAK
1.6.4.3.1. Jerzy KOZAK Syn: Marii Wajdy i Zenobiusza Kozaka Żona Danuta
1.6.4.3.1.1. Marek Kozak Syn: Jerzego Kozaka i Danuty
1.6.4.3.1.2. EWA Kozak Córka: Jerzego Kozaka i Danuty
1.6.4.3.1.3. WIKTORIA Kozak Córka: Jerzego Kozaka i Danuty
1.6.4.4. Eleonora WAJDA Córka: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej + Mąż: RACZYCKI
1.6.4.5. Aleksander WAJDA Syn: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej
1.1.Dymitr (Demetriusz) Wajda Ur. 26. xx. 1789 Żurawica
1.2.Anna Wajda, Ur. 24. 01. 1793 Żurawica, Zm. Żurawica
1.3.Jewdokia Wajda Ur. 12. 01. 1799 Żurawica
1.4.Katarzyna Wajda, Ur. 20. xx. 1801 Żurawica Zm. 21. 03. 1805 Żurawica
1.5.Mikołaj Wajda Ur. 14. 05. 1807 Żurawica
1.6. Jan Wajda ur. 31.01.1796 r w Żurawicy zm. 28.07.1849 r w Żurawicy Żona: Franciszka JAGIEŁKO Córka: Błażeja Jagiełko i Teresy Łunowej
1.6.1.Teodor Wajda Ur. 10. 04. 1836 Żurawica
1.6.2.Zofia Wajda ur. W Żurawicy
1.6.3.Eliasz Wajda Ur. 01. 08. 1841 Żurawica, Zm. 22. 02. 1874 w Przemyślu, Żona: Paraskewia (Maria) KOHOLUŠ C.: Eliasza Koholuša i Anny Terebeckiej, Ur. 25. 08. 1844 Zawadka Zm. Xx. Xx. 1878 Przemyśl
1.6.3.1. Zofia Wajda Ur. 03. 05. 1871 Przemyśl Zm. xx. xx. 1874 Przemyśl, Pochowana w Przemyślu
1.6.3.2..Aleksander WAJDA Ur. 12. 07. 1867 Przemyśl, Zm. Xx. 01. 1920 Lwów, Pochowany we Lwowie - cmentarz Janowski + Ślub: Żona: Wiktoria OLEKSIEWICZ, Ur. 03. 12. 1870 Grybów, Zm. 03. 04. 1955 Kraków Pochowana w Krakowie - cmentarz Rakowicki
1.6.3.2.1. Stanisława Wajda, Ur. 27. 03. 1897 Stanisławów Zm. 22. 04. 1990 Kraków Pochowana w Krakowie na Cmentarzu Rakowieckim Pole M + Ślub: 28. 08. 1929 Wilno, Mąż: Adam KONDOLEWICZ, Ur. 07. 12. 1886 Kraków, zm. 10. 1958 Kraków Pochowany na Cmentarzu Rakowieckim
1.6.3.2.1.1. Teresa KONDOLEWICZ Córka: Stanisławy Wajdy i Stanisława Kondolewicza Ur. 22. 06. 1930 Warszawa- zm. 15.02.2019 r., Pochowana w Krakowie na Cmentarzu Rakowieckim + Ślub: 24. 09. 1955 Kraków, Mąż: Zbigniew WILK, Ur. 24. 10. 1924 Stary Sącz
Zm. 29. 08. 2002 Kraków, Pochowany w Starym Sączu
1.6.3.2.2. Cecylia Krystyna WAJDA ,Córka: Aleksandra Wajdy i Wiktorii Oleksiewicz, Ur. 1898 Lwów, Zm. 29. 12. 1983 Londyn. Pochowana w Londynie - Gunnersbury Cementery gr. 210 + I Ślub: I Mąż: Tadeusz Czajkowski, Ur.15.02.1891 Lwów-Dawidów, -Zm. 27.08.1977 Pochowany w GLIWICACH + II Ślub: Londyn II Mąż: Tadeusz Grzeszczyński, Ur. 1896, Zm. 27. 01. 1990 Londyn, Pochowany w Londynie - Gunnersbury Cementery gr. 210
1.6.3.2.2.1. Leszek Czajkowski, Ur. 1920 Lwów, Zm. Kanada Pochowany Kanada + Ślub: 29. 11. 1947 Sherbrocke (Anglia) Żona: Wanda SAPIECHA, Ur. Warszawa, Zm. 27.01.2005 r.Kanada
1.6.3.2.2.1.1. Marek Czajkowski Syn: Leszka Czajkowskiego i Wandy Sapiehy, Ur. xx. 12. 1948 Londyn zamieszkały w Kanadzie
1.6.3.2.2.1.2. Jacek Czajkowski Syn: Leszka Czajkowskiego i Wandy Sapiechy , Ur. xx. xx. 1950 Kanada zamieszkały w Kanadzie
1.6.3.2.3. Kazimierz Jan WAJDA ,Syn: Aleksandra Wajdy i Wiktorii Oleksiewicz, Ur. 03. 12. 1905 Lwów, Zm. 08. 05. 1955 Warszawa, Pochowany w Krakowie-cmentarz Rakowicki pole M+ Ślub: 03. 06. 1947 Londyn Żona: Ludmiła Grzelichowska Po pierwszym mężu Misiura, Sceniczne Grelichowska Mira
Żona Kazimierza Wajdy ,Ur. 10.03.1900 (podawała 1910) Zm. 28.11.1988 Warszawa, Pochowana w na Cmentarzu w Piasecznie. Z pierwszego małżeństwa miała córkę Ewę która w 1940 r miała 14-16 lat
1.6.3.3. Antoni WAJDA, Syn: Eliasza Wajdy i Paraskowii Koholuš, Ur. 26. (28.) 08. 1869 Przemyśl, Zm. 23. 02. 1961 Ostrów k/Przemyśla, Pochowany w Przemyślu - pole 41 +I Ślub: 1891 Baligród, I żona: Maria STANIEC, córka Jana Stańca i Antoniny Podgorskiej ur. 02.08.1877 r. zm. 26.07.1923 r w Przemyślu
Pochowana w Przemyślu – pole 41 Na nagrobku dziadek napisał: ”najdroższej Żonie i Matce - mąż i dzieci” Staszkiewicz, Zawadowicz, Ur. 18. 08. 1871 Babice, Zm. 16. 02. 1966 Ostrów, Pochowana w Przemyślu
1.6.3.3.1. Stanisław WAJDA Ur. 21. 11. 1898 Łupków Zm. 22. 09. 1941 Usztaba ob. Ałma Ata ,Pochowany w Turkenbie + Ślub: 15. 03. 1930 Sambor woj. Lwów, Żona: Eugenia MĘKARSKA Ur. 18. 01. 1901 Czajkowice pow. Sambor, Zm. 07. 03. 1981 Wrocław, Pochowana we Wrocławiu na Cmentarzu przy ul
Bujwida
1.6.3.3.1.1. Ewa Wajda, Córka: Stanisława Wajdy i Eugenii Mękarskiej Ur. 18. 04. 1933 Lwów- zm. 21.01.2013 r. Kanada Toronto + I Ślub: 18. 04. 1954 Zgorzelec I mąż: Tadeusz WOŁOSZCZUK, Syn: Szymona Wołoszczuka Ur. 20. 08. 1928 Dzierzbice pow. Kutno Rozwód: 20. 07. 1959 Jelenia Góra, Zm. 31. 12. 1970 Dłużyna Dolna, Pochowany w Zgorzelcu; II Ślub: 02. 09. 1959 Opole II mąż: Franciszek NOWAK, Syn: Jana Nowaka i Koropackiej, Ur. 16. 01. 1910 Wyczółki, Zm. 22. 02. 1977 Opole, Pochowany w Opolu
1.6.3.3.1.1.1. Maria WOŁOSZCZUK, Córka: Ewy Wajdy i Tadeusza Wołoszczuka, Ur. 06. 02. 1955 Zgorzelec Ślub: 23. 04. 1976 Wrocław, Mąż: Jerzy WĘGRZYN
Syn: Zygmunta Węgrzyna i Ireny Sasanki, Ur. 22. 03. 1952 Lubawka, Rozwód: 06. 09. 1987 Oshawa (Kanada)
1.6.3.3.1.1.1.1. Michał WĘGRZYN, Syn: Marii Wołoszczuk i Jerzego Węgrzyna, Ur. 22. 06. 1977 Wrocław + Vicky Maysenhoelder, córka Diane z d. Champagne i Peter, urodzona w Sherbrooke, Quebec 6 sierpnia 1976
1.6.3.3.1.1.1.1.1. Beniamin ur. 2006 r Toronto
1.6.3.3.1.1.1.1.2. Eva ur. 2009 r. Toronto
1.6.3.3.1.1.1.2. Marta WĘGRZYN, Córka: Marii Wołoszczuk i Jerzego Węgrzyna, Ur. 21. 05. 1980 Wrocław ślub 08.06.2013 r Newman Haron
1.6.3.3.1.1.1.2.1 Isla, ur. 7 listopada 2018. Toronto
1.6.3.3.1.1.1.2.2 Ellis 7 stycznia 2017. Toronto
1.6.3.3.1.1.2. Artur NOWAK, Syn: Ewy Wajdy i Franciszka Nowaka Ur. 14. 12. 1959 Opole + Ślub: 22. 07. 1992 Biały Dunajec Żona: Zofia PARA, Córka: Józef Para i Marii Joniak Ur. 26. 03. 1961 Zakopane
1.6.3.3.2. Roman Ludwik WAJDA Syn: Antoniego Wajdy i Marii Staniec, Ur. 22. 07. 1901 Zasław , Zm. 08. 12. 1974 Londyn, Pochowany w Londynie + Ślub:28.10.1928 r. we Lwowie Żona: Olga Kazimiera ŚWIGOST Córka: Stanisława Świgosta i Marii Stasiak Ur. 02. 08. 1905 Lwów Zm. 01. 04. 2003 Londyn, Pochowana w Londynie
1.6.3.3.2.1. Andrzej Witold Wajda Syn: Romana Wajdy i Olgi Świgost Ur. 1929 Lwów, Zm. 09. 02. 1986 Montreal Pochowany w Montrealu +Ślub: 06. 08. 1955 ANGLIA, Żona: Bogna Zofia KUREK Córka: Hieronima Kurka i Zofii Szeligi , Ur. 08. 03. 1934
1.6.3.3.2.1.1. Marek Andrzej WAJDA, Syn: Andrzeja Witolda Wajdy i Bogny Zofii Kurek , Ur. 02. 11. 1958 New Port – Walia+Ślub: Żona: Erika PETER Córka: Petera Marcusa i Anny Ur. 30. 09. 1959 Szwajcaria
1.6.3.3.2.1.1.1.Kirsten Peter Wajda, Ur. 16. 04. 1996 Toronto
1.6.3.3.2.1.2. Paweł Antoni WAJDA, Syn: Andrzeja Witolda Wajdy i Bogny Zofii Kurek, Ur. 01. 10. 1960 New Port Walia+Ślub: 21. 07. 1986 Kimberley –B.C. Kanada, Żona: Kathrina HAY , Córka: Hay George i Blanche McGregor Ur. 26. 01. 1962 Kimberley –B.C. Kanada
1.6.3.3.2.1.2.1.Davies Andrzej Wajda Ur. 11. 08. 1994 Vancouver B.C. Kanada
1.6.3.3.2.1.2.2. Benjamin Jerzy Wajda, Ur. 28. 02. 1996 Rossland Trawl B.C. Kanada
1.6.3.3.2.1.3. Maria Bogna WAJDA, Córka: Andrzeja Witolda Wajdy i Bogny Zofii Kurek Ur. 03. 05 1962 New Port Walia
1.6.3.3.2.2. Marta Wajda Córka: Romana Wajdy i Olgi Świgost Ur. 17. 04. 1934 Lwów zm. 10.02.2021+ Ślub: 15. 10. 1966 Ann Arbor, stan Michigan Mąż: Stanisław Aleksander SPOHN, Syn: Rudolfa Spohna i Janiny Sęk, Ur. 06. 11 1919 Kraków, Zm. 06. 10.1984 Londyn. Pochowany w Londynie
1.6.3.3.2.2.1. Marcin Roman SPOHN, Syn: Marty Wajdy i Stanisława Spohna, Ur. 08. 09. 1970 Londyn
1.6.3.3.2.2.2. Ewa SPOHN, Córka: Marty Wajdy i Stanisława Spohna, Ur. 23. 10. 1967 Londyn
1.6.3.3.3. Kazimierz WAJDA, Syn: Antoniego Wajdy i Marii Staniec Ur. 12. 01. 1904 Zasław, Zm. 13. 05. 1972 Zabrze Pochowany w Przemyślu, I Ślub: Chyrów 1930 + I żona: Janina BOCKENHEIM, Ur. 2. 10. 1904, Zm. 1934 + II Ślub: 27. 07. 1939 Tarnopol- II żona Zofia BRZOZOWSKA Ur. 24. 07. 1910 Lwów, Zm. 27. 08. 1977 Gliwice, Pochowana w Gliwicach C3 Rz.11. Nr gr.16
1.6.3.3.3.1. Wanda Wajda Córka: Kazimierza Wajdy i Janiny Bockenheim Ur. 01. 11. 1932 Chyrów Zm. 27. 01. 2000 Gliwice Pochowana w Gliwicach + Ślub: 25.12.1956 Gliwice Mąż: Bogusław KUPIEC Ur. Xx. Xx. 1933 Kraków, Zm. Xx. 10. 1999 Gliwice, Pochowany w Gliwicach
1.6.3.3.3.2. Anna Wajda, Córka: Kazimierza Wajdy i Zofii Brzozowskiej Ur. 28. 12. 1943 Tarnopol + Ślub: 27. 03. 1967 Gliwice Mąż: Michał DOŁHUN Syn: Władysława Dołhuna I Heleny Nowakowskiej, Ur. 20. 02. 1941 w Zakościelu (obecnie Ukraina), Zm. 14.11. 2001 Katowice Pochowany w Gliwicach na Cmentarzu Lipowym C3 Rz.11. Nr gr.16
1.6.3.3.3.2.1. Wojciech DOŁHUN Syn: Anny Wajdy i Michała Dołhuna Ur. 24. 07. 1968 Siemianowice Śl. + Ślub: 04. 09. 1993 Katowice Żona Justyna HANKUS, Ur. 08. 01. 1968 Żywiec Ślub: 04. 09. 1993 Katowice
1.6.3.3.3.2.1.1. Mikołaj Dołhun Ur. 20. 10. 1998
1.6.3.3.3.2.2. Magdalena DOŁHUN Córka: Anny Wajdy i Michała Dołhuna Ur. 19. 07. 1971 Siemianowice Śl. +Ślub: 02. 07. 1994 Katowice, Mąż: Mateusz SOBULA
Syn: Mariana Sobuli i Władysławy Ur. 30. 10. 1971 Siemianowice Śl
1.6.3.3.3.2.2.1. Michał Sobula, Ur. 26. 07 1996 Katowice Zm. 29. 07. 1996 Katowice, Pochowany w Katowicach
1.6.3.3.3.2.2.2. Julia Sobula, Ur. 29. 06. 1999
1.6.3.3.3.2.2.3. Piotr Sobula Ur. 09. 08. 2001 Katowice Zm. 17. 08. 2001 Katowice Pochowany w Katowicach
1.6.3.3.3.2.2.4. Andrzej Sobula, Ur. 15. 05. 2003 Łódź
1.6.3.3.3.3. Maria Wajda Córka: Kazimierza Wajdy i Zofii Brzozowskiej, Ur. 16. 07. 1948 Przemyśl
1.6.3.3.4. Jan Wajda, Syn: Antoniego Wajdy i Marii Staniec Ur. 28. 04. 1908 Zasław pow. Sanok, Zm. 24. 04. 1972 Zgorzelec Pochowany w Zgorzelcu + Ślub: 1946 Zgorzelec, Żona: Maria(Danuta)RAROGOWICZ, Córka: Stanisława Rarogowicza (ur.15.5.1870) i Zofii Błaszczyk (ur.1.09.1877) Ur. 29. 08. 1916 Zm. 01. 08. 1985 Zgorzelec Pochowana w Zgorzelcu
1.6.3.3.4.1. Jacek Wajda Ur. 18. 04. 1948 Zgorzelec Zm. 13. 07. 1995 Zgorzelec Pochowany w Zgorzelcu
1.6.3.3.5. Maria Leontyna WAJDA, Córka: Antoniego Wajdy i Marii Staniec Ur. 02. 07. 1912 Chyrów, Zm. 04. 09.1993 Zgorzelec, Pochowana w Zgorzelcu + Ślub: 25. 07. 1936 Sanok Mąż: Józef Edward KARDASZ Syn: Teodora Kardasza i Franciszki Sadowskiej Ur. 25. 12. 1911 Lwów, Zm. 15. 05. 2001 Zgorzelec
Pochowany w Zgorzelcu
1.6.3.3.5.1. Ewa KARDASZ, Córka: Józefa Kardasza i Marii Wajdy Ur. 22. 07. 1939 Lwów + Ślub: 25. 12. 1959 Zgorzelec Mąż: Edmund KOWALÓW, Syn: Stefan Kowalów i Franciszki Kapelusznik, Ur. 31. 07. 1936 Brzeżany
1.6.3.3.5.1.1. Mariusz KOWALÓW Syn: Ewy Kardasz i Edmunda Kowalów Ur. 03. 05. 1963 Zgorzelec + (I Ślub: 03. 04. 1989 Szczecin I żona: Beata ZARÓD Córka: Zygmunta Zaroda , Ur. 19. 07. 1963 Szczecin. Rozwód: 27. 04. 1995 Norymberga; + II Ślub: 05. 06. 1998 Norymberga ,II żona: Mariola SOBCZYK
Ur. 17. 07. 1962 Szczecin; III żona Violetta
1.6.3.3.5.1.1.1. Marek Kowalów ur. 29.02. 2008 r
1.6.3.3.5.2.Krystyna KARDASZ, Córka: Józefa Kardasza i Marii Wajdy, Ur. 27. 01. 1943 Nowosiółki + Ślub: 27. 06. 1964 Zgorzelec. Mąż: Waldemar JAROSZEWSKI Syn: Eugeniusza Jaroszewskiego i Żanety ZareCkiej Ur. 19. 02. 1941 Łódź Zm. 12. 12. 2004 Zgorzelec Pochowany w Zgorzelcu
1.6.3.3.5.2.1. Ewa JAROSZEWSKA, Córka: Krystyny Kardasz i Waldemara Jaroszewskiego, Ur. 29. 04. 1965 Zgorzelec +Ślub: 19. 12. 1990 Norymberga, Mąż: Werner FRIES Syn: Adolfa Fries i Fredy, Ur. 09. 03. 1956
1.6.3.3.5.3. Józef Marian KARDASZ, Syn: Józefa Kardasza i Marii Wajdy Ur. 03. 01. 1944 Nowosiółki, Zm. 20. 11. 1991 Świętochłowice Pochowany w Gliwicach na Cmentarzu Lipowym (F8 Rz.14 Nr gr. 7) + Ślub: 30. 12. 1967 Cieszyn Barbara DUDA Córka: Stanisława Dudy i Gertrudy Jarominem Ur. 04. 12. 1947 Cieszyn
1.6.3.3.5.3.1. Krystyna KARDASZ, Córka: Józefa Mariana Kardasza i Barbary z d. Duda Ur. 02. 04. 1969 Gliwice+ Ślub: 05. 08. 1994 Gliwice
Mąż: Jacek PAWŁOWSKI
1.6.3.3.5.3.1.1. Maja Pawłowska
1.6.3.3.5.3.1.2. Grzegorz Pawłowski
1.6.3.3.5.4. Andrzej KARDASZ, Syn: Józefa Kardasza i Marii Wajdy Ur. 06. 01. 1949 Zgorzelec+ Ślub: 08.07.1972 Zgorzelec Żona: Wanda Barbara Córka: Stanisława G. i Anieli Wołodko Ur. 09. 08. 1944 Mokrany N.
1.6.4.JAN WAJDA, Syn: Eliasza Wajdy i Paraskowii Koholuš, Ur. 24. 12. 1873 Przemyśl+ Żona: Joanna ŁUBKOWSKA Ur. 21. 08. 1874 Trembowla
1.6.4.1. Zofia WAJDA, Ur. 19. 05. 1899 Skała Trembowla Zm. Xx. xx. 1985 Warszawa, Pochowana Warszawa – Konstancin + Ślub: Mąż: Leopold SIEMEK
Ur. 06. 06. 1900 Lwów, Zm. 04. 12. 1952 Cieplice Śląskie Zdrój Pochowany Warszawa- Konstancin
1.6.4.1.1. Tadeusz SIEMEK Syn: Zofii Wajdy i Leopolda Siemka Ur. 06. 11. 1928 Stanisławów zm. 1.03.2021 w Warszawie Konstancinie + Ślub: 27. 11. 1954 Warszawa, Żona: Danuta PISKOREK Ur. 08. 01. 1927 Kowel
1.6.4.1.1.1. Maria SIEMEK Córka: Tadeusza Siemka i Danuty Piskorek Ur. 25. 11. 1955 Warszawa
1.6.4.1.1.2. Tomasz SIEMEK Syn: Tadeusza Siemka i Danuty Piskorek Ur. 15. 03. 1957 Warszawa + Ślub: 11. 09. 1993 Warszawa Żona: Małgorzata LECHMAŃSKA Ur. 06. 06. 1963 Kadzidło
1.6.4.1.1.2.1 Agata Siemek Ur. 29. 09. 1994 Warszawa
1.6.4.1.1.2.2. Julia Siemek Ur. 29. 06. 1995 Warszawa
1.6.4.1.2. Stanisław SIEMEK Syn: Zofii Wajdy i Leopolda Siemka Ur. 05. 05. 1930 Stanisławów Zm. 29. 03. 1997 Warszawa Pochowany Warszawa – Konstancin ślub żona Zofia Oraczewska ur. 28.01.1931 r- zm. 19.10.1997 r w Łodzi191-zm.931 r 31 r
1.6.4.1.2.1. Krystyna Siemek ur 11.01.1956 Warszawa( III Ślub: 26.07.2003 St. Luke`s, Miland Anglia III Mąż: Stephen SAUNDERS)
1.6.4.1.2.1.1. John Stanisław Saunders Ur. 25. 11. 2001 Anglia
1.6.4.2. Cecylia WAJDA Córka: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej Ur. 11. 02. 1902 Skała Trembowla Zm. 02. 10. 1983 Ruda Śląska Pochowana w Rudzie Śląskiej + I Mąż: MIELCARZEWICZ +II Mąż: Zenobiusz KOZAK
1.6.4.3. Maria WAJDA Córka: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej + Mąż: Zenobiusz KOZAK
1.6.4.3.1. Jerzy KOZAK Syn: Marii Wajdy i Zenobiusza Kozaka Żona Danuta
1.6.4.3.1.1. Marek Kozak Syn: Jerzego Kozaka i Danuty
1.6.4.3.1.2. EWA Kozak Córka: Jerzego Kozaka i Danuty
1.6.4.3.1.3. WIKTORIA Kozak Córka: Jerzego Kozaka i Danuty
1.6.4.4. Eleonora WAJDA Córka: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej + Mąż: RACZYCKI
1.6.4.5. Aleksander WAJDA Syn: Jana Wajdy i Joanny Łubkowskiej
|
W A J D O W I E -
|
|
|
|
|
ALBUM CECYLII Z WAJDÓW primo voto CZAJKOWSKIEJ i TADEUSZA GRZESZCZYŃSKICH
Cecylia Krystyna Wajda primo voto Czajkowska, Grzeszczyńska (córka: Aleksandra Wajdy i Wiktorii Oleksiewicz) Ur.1898 we Lwowie -Zm. 29. 12. 1983 w Londynie, siostra Kazimierza Jana Wajdy „Szczepka” z Wesołej Lwowskiej Fali, była od 1918 r żoną
- Tadeusza Czajkowskiego Ur.1891-1963 Lwów-Dawidów zm. w Gliwicach 2.06.1963 [https://gliwice.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=47964&inni=0] - i matką Leszka Czajkowskiego ur. W 1919 r zmarłego w 1996 r w Kanadzie który był członkiem Zespołu Lwowskiej Fali od momentu ewakuacji zespołu do Rumunii. Członkini ZWZ w latach 1939/40 została aresztowana w kwietniu 1940 roku we Lwowie i osadzona najpierw na Brygidkach we Lwowie a następnie osadzona w łagrach w Starobielsku. Wraz z Polskim Wojskiem przeszła cały szlak bojowy jako sanitariuszka i pielęgniarka. W żołnierskiej pracy pozyskiwała kolejne stopnie wojskowe i nagrodzona została Srebrnym Krzyżem z Mieczami, Krzyżem pamiątkowym Monte Casino, Medalem Wojska, Gwiazdą Italii i Gwiazdą za Wojnę 1939-1946. Była członkiem Stowarzyszenia byłych sowieckich więźniów Politycznych.Po II Wojnie osiadła w Londynie a w roku 1977 została żoną Tadeusza Izydora Grzeszczyńskiego „Zawiszy”. Z żałobnej karty str. 96: Cecylia Krystyna Wajda Sierżant Pomocniczej Służby Kobiet [https://dlibra.kul.pl/publication/2132] Zmarła 29.12.1983 r w Londynie pozostawiając męża Tadeusza I wnuków Marka i Jacka Czajkowskich w Toronto Kanadzie. Miejsce wiecznego spoczynku Cecylii Londyn Cmentarz Gunnersbury [350 Grzeszczyńska ( z Wajdów )Cecylia Krystyna ur. 1898 zm. 29 grudnia 1984 -86] http://www.polishheritage.co.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=384&Itemid=301 Archiwum Rodziny: Wanda Kardasz |
Grzeszczyński Tadeusz Izydor , ps. „Zawisza”, także jako „Stefanowski” (ur. 15 grudnia 1896 w Rohatynie w obwodzie iwanofrankowskim zm. 27 stycznia
1990 w Londynie) – major Wojska Polskiego i Armii Krajowej.Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a następnie na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923. W latach 20. i 30. był oficerem 44 pułku piechoty w Równem. W 1939 w stopniu majora był dowódcą III batalionu detaszowanego we Włodzimierzu.. Po wybuchu II wojny światowej nastaniu okupacji niemieckiej zaangażował się w konspiracyjną działalność wojskową. Od listopada 1939 do października 1944 pełnił stanowisko komendanta Szkół Podchorążych w strukturze organizacji Powstańcze Oddziały Specjalne „Jerzyki”. Został oficerem Armii Krajowej. Pełnił funkcję dowódcy pododdziału Start 1 w strukturze batalionu Czata 49. Był żołnierzem Okręgu Warszawa AK używając pseudonimu „Zawisza” oraz przybranej tożsamości „Stefanowski”. W stopniu majora uczestniczył w powstaniu warszawskim: w ramach Grupy AK „Północ” był szefem sztabu Zgrupowania „Kuba-Sosna” oraz pełnił stanowisko dowódcy pododcinka wschodniego „Zawisza” (obszar Leszno-Przejazd), na obszarze dzielnicy Stare Miasto (został ranny), skąd kanałami przedostał się na Śródmieście Północ. Po upadku powstania został wzięty przez Niemców do niewoli.Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 27 stycznia 1990. Jego żoną była Cecylia Krystyna z Wajdów, primo voto Czajkowska (1898–1983), która podczas wojny w stopniu sierżanta służyła w Pomocniczej Służbie Kobiet. Ordery i odznaczenia ; Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 12313 Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1977) Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931) Krzyż Walecznych (dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928) - https://pl.wikipedia.org/wiki/ Zmarł w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Gunnersbury obok żony . [350 Grzeszczyńska ( z Wajdów )Cecylia Krystyna ur. 1898 zm. 29 grudnia 1984 -86] [351 Grzeszczyński Tadeusz ur. 15.12.1896 zm. 27 stycznia 1990 -94] http://www.polishheritage.co.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=384&Itemid=301 |
ALBUM
|
|
ALBUM KAZIMIERZA JANA W A J D Y "Szczepka" I MIRY GRELICHOWSKIEJ primo voto MISSIURO
Mira Grelichowska z urodz. Ludomira Grzelichowska 1 voto Missiuro 2voto Wajda 10.03.1901 r Warszawa, córka Henryka Grzelichowskiego i Ludomiry z Kulkiewiczów; jej pierwszym mężem był lekarz Włodzimierz Missiuro (ślub 20 VII 1922 w Warszawie),
drugim aktor Kazimierz Wajda (ślub VI 1947). Mira Grelichowska była polską aktorką, recytatorką, artystką estradową i piosenkarką piszącą teksty. Debiutowała jako absolwentka Studium Teatralnego w 1937 r. . Do wybuchu II wojny światowej występowała w Teatrze Narodowym, Teatrze Letnim, Filharmonii Warszawskiej oraz na estradzie w kraju a w 1937 r. wyjechała na pierwsze tournee do USA. Po wybuchu II wojny światowej Grelichowska wraz z 15 letnia córką Ewą Missiuro wyjechała do Rumunii i tam dołączyła do zespołu „Teatru Polskiego YMCA Wojenna Lwowska Fala”.. W trudnych warunkach zespół objeżdżał większe skupiska uchodźcze, a od stycznia 1940 roku, także obozy internowanych żołnierzy.urządzając przedstawienia podtrzymujące na duchu uchodźstwo polskie, a także internowanych żołnierzy polskich. Po przedostaniu się Zespołu do Francji Mira występowała w Polskiej Czołówce Teatralnej „Francja”. Mira była w Zespole drugą artystką po Władzie Majewskiej. Obie uczyły się siebie, rywalizowały i współpracowały przez całe lata tułaczki żołnierskiej na zachodzie. W tym czasie córka Ewa uczyła się w przyklasztornej szkole. Po II wojnie światowej Mira powróciła do Polski już z mężem Kazimierzem Wajdą . Ślub odbył się w 1947 roku .W tym samym roku razem z mężem powróciła do kraju. Wajdowie zamieszkali w Chyliczkach k/Warszawy. Oboje występowali na polskich estradach stając się bardzo popularnym duetem wykonującym skecze i przedstawienia często w dużych halach przedsiębiorstw. Dobrą passę przerwała nagła śmierć Kazika Wajdy. Mira pozostająca na estradzie była od teraz i organizatorką i wykonawczynią programów estradowych także dla dzieci Występowała w kawiarniach warszawskich. m.in. w „Nowym Świecie” i „MDM-ie”. Mira Grelichowska Wajdowa zm. 24 listopada 1988 w Chyliczkach Miejsce wiecznego spoczynku przy rodzicach -Cmentarz parafialny w Piasecznie Sektor V Rząd 3 Grób 8 Napisała piosenkę której była także wykonawczynią http://www.youtube.com/watch?v=oYJkPLhviIY Archiwum Rodziny Wanda Kardasz |
KAZIMIERZ WAJDA "Szczepko" Kazimierz Wajda ur. się 3.12.1905 r we Lwowie syn Aleksandra Wajdy i Wiktorii Oleksiewicz. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Realnej studiował na Politechnice Lwowskiej kolejno na Wydz. Budownictwa i Chemicznym. Uczelni nie ukończył dyplomem bowiem zafascynowały Go studia w Szkole Dramatycznej. Po jej ukończeniu zdał odpowiedni egzamin zawodowy w związku Artystów Scen Polskich. W czasie studiów występował w akademickim teatrzyku amatorskim ”Nasze Oczko” założonym przez Wiktora Budzyńskiego w 1929 r. Z początkiem lat trzydziestych rozpoczął pracę jako spiker Polskiego Radia we Lwowie, a także jako lektor, reporter i recytator. Przy tworzeniu Wesołej Lwowskiej Fali przez Wiktora Budzyńskiego Kazimierz Wajda współpracował z nim. Zafascynowany zaangażowaniem i pracą Wiktora Budzyńskiego będącego też Kierownikiem i duszą teatru z niewiarygodną łatwością piszącego teksty Kazimierz Wajda wraz z Henrykiem Vogelfängerem starali się dorównywać szefowi. Ich Mocne zaangażowanie w tworzeniu scenariuszy radiowych, skeczy i dialogów, wspólnie lub na zmianę przynosiło nieprawdopodobne efekty i tworzyło niezwykłą popularność w całym kraju. Dialogi radiowe „Szczepko i Tońko „z Wesołej Lwowskiej Fali”, autorstwa Kazimierza Wajdy i Henryka Vogelfängera, z przedmową Juliusza Petry’ego, dyrektora rozgłośni lwowskiej, ukazały się już w 1934 r. nakładem Drukarni Urzędniczej, Lwów, ul. Zielona 7. Kazimierz Wajda „Szczepko” w latach 1936 - 59 w roli Szczepka wystąpił w trzech filmach: "Będzie lepiej", "Włóczęgi i "Serce batiara". Po wybuchu II WŚ członkowie Wesołej Lwowskiej Fali odnaleźli się na terenie Rumunii w zespole pod nową nazwą Polski Zespół Artystyczny YMCA Lwowska Fala dając wiele występów w obozach internowanych, Po opuszczeniu Rumunii od 1940 r wszyscy członkowie zespołu zostali żołnierzami I Dywizji gen. Stanisława Maczka . Na terenie Anglii zespół ten otrzymał nową nazwę "Czołówka Teatralna Wojsk Polskich - Lwowska Fala". Zespół objeżdżał obozy żołnierzy, lotników i marynarzy rozlokowanych na całej Wyspie Brytyjskiej, a w 1944 r. również na tereny Francji, Belgii, Holandii i Niemiec i swoimi występami dodawał żołnierzom ducha walki Po zakończeniu wojny i demobilizacji Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie zespół teatralny "Lwowska Fala" został rozwiązany i w tym czasie ciężko chory Kazimierz Wajda był w szpitalu. W 1947 r. Kazimierz Jan Wajda wraz z żoną Mirą Grelichowską wrócił do kraju i podjął pracę w Rozgłośni Polskiego Radia w Warszawie jako reżyser w dziale audycji masowych takich jak "Przy sobocie po robocie". Pracował niestrudzenie organizując spektakle i występy w całym kraju. Za pracę której nie liczył czasu nawet będąc w bardzo złej kondycji zdrowotnej otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954) Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie (23 marca 1923 za zasługi na polu pracy społecznej) Zmarł w Warszawie 8 maja 1955 i na zawsze spoczął obok ukochanej matki na Cmentarzu Rakowieckim w Krakowie. Archiwum Rodziny Wanda Kardasz |
ALBUM RODZINY
|
Stanisława z Wajdów Kondolewicz ur. 27 marca 1897 r w Stanisławowie w rodzinie kolejarskiej. Ojciec Aleksander Wajda, matka Wiktoria z Oleksiewiczow. Stanisława była starszą siostrą Cecylii primo voto Czajkowskiej uwięzionej w 1941 r na Brygidkach we Lwowie następnie zesłanej do Starobielska oraz siostrą Kazimierza Jana Wajdy „Szczepka”.
Od wczesnej młodości związana ze Lwowem w którym ukończyła Gimnazjum Ogólnokształcące i kurs handlowy a następnie spełniała się zawodowo we Lwowie najpierw w Miejskim Zakładzie Aprowizacyjnym w Polskim Banku Przemysłowym, w Zakładach Kartograficznych „Książnica Atlas” oraz w Towarzystwie Ubezpieczeń „Florianka” . Nie będąc zaangażowana politycznie w okresie okupacji niemieckiej ale posiadając umiejętności posługiwania się stenografią i opanowaną sztuką biegłego maszynopisania pracowała na rzecz Delegata Londyńskiego na Małopolskę wschodnia PS. „Gabriel”. To za sprawą Stanisławy udało się wywieźć ze Lwowa i umieścić w bezpiecznym miejscu u rodziny męża -prof. dr Adama Grucę którego inwigilowali Ukraińcy i na którego wydali wyrok śmierci W maju 1944 r po utracie mieszkania we Lwowie w wyniku bombardowań Stanisława Kondolewicz osiadła wraz z Rodzina w Krakowie. Tutaj zmarła w kwietniu 1990 r mając 93 lata a w słowie pożegnalnym nad mogiłą Stanisław Wasiuczyński przypomniał zebranym żałobnikom że Stanisława Kondolewicz w Krakowie związana była ze środowiskiem Lwowian a po utworzeniu Towarzystwa Miłośników Lwowa z leg. Numer 7 była aktywnym jego członkiem. Utrzymywaniem kontaktów ze środowiskiem lwowskim zaraziła swoją córkę Teresę Kondolewicz Wilk która podobnie jak matka aktywnie przez szereg lat pracowała społecznie w TML w Krakowie Wanda Kardasz |
ALBUM
|
Teresa Kondolewicz Wilk Ur. 22. 06. 1930 w Warszawie c. Stanisławy Wajdy (starszej siostry Kazimierza Jana Wajdy „Szczepka”) i Stanisława Kondolewicza dr chemii w Instytucie Nafty i Gazu w Krakowie. Po zakończeniu pracy zawodowej czynnie związana z Towarzystwem Miłośników Lwowa. Za prace w Stowarzyszeniu Wspólnota Polska w Krakowie odznaczona Złotym Medalem tego stowarzyszenia.
Zmarła 15 lutego 2019 r Teresa Kondolewicz była żoną Zbigniewa Wilka prof. Akademii Górniczo Hutniczej Miejscem Jej wiecznego spoczynku jest grób rodzinny na Cmentarzu Rakowieckim w Krakowie Archiwum Rodziny Wanda Kardasz |
Wilk Zbigniew Ur. 23 października 1924 roku w Starym Sączu, (prywatnie mąż Teresy Kondolewicz Ur. 22. 06. 1930 w Warszawie poślubionej 24. 09. 1955 w Krakowie.: Stanisławy Wajdy (starszej siostry Kazimierza Jana Wajdy „Szczepka”i Stanisława Kondolewicza) ukończył
Akademię Górniczo Hutnicza w 1950 r pozyskując tytuł — mgr inż. geologii, w r 1963 tytuł doktora , dr hab. – w r. 1965, tytuł profesora nadzwyczajnego – w 1975 roku, i profesora zwyczajnego w roku – 1984 na wydz. Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym pełniąc obowiązki kierownika Zakładu Hydrogeologii Kopalnianej w Katedrze Geologii Kopalnianej, W latach 1952 -1989 był Członkiem , wiceprezesem i prezesem Polskiego Towarzystwa Geologicznego.Uczestniczył w pracach w 1960 Komisji Zagrożeń Wodnych w Górnictwie, w roku 1965 w Komisji ds. Ochrony Powierzchni Górniczej. Był członkiem Rad Naukowych Państwowego Instytutu Geologicznego, Głównego Instytutu Górnictwa i Instytutu Nauk Geologicznych PAN. w roku 1994 był członkiem korespondentem P A U, a w roku 2002 członkiem czynnym. Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal zasłużonego dla Polskiej Geologii, dla Polskiego Górnictwa oraz dla Ochrony Środowiska, stopień Generalnego Dyrektora Górniczego, nagrody Rektora AGH Zbigniew WILK zmarł 28 sierpnia 2002 roku. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Starym Sączu w grobie rodzinnym. Archiwum Rodziny Wanda Kardasz |
|
W A J D O W I E
|
ALBUM RODZINY
|
|
ALBUM RODZINY
|
|
Stanisław Wajda ur. 22.11.1898 r. w Łupkowie k/Leska pow. Sanok, najstarszy syn Antoniego i Marii ze Stańców. Brat Romana, Kazimierza i Jana Wajdów oraz brat jedynej siostry Marii z Wajdów Kardaszowej stryjeczny brat Kazimierza Wajdy „Szczepka”. Maturę złożył w Zakładzie Naukowo Wychowawczego OO. Jezuitów w Chyrowie w 1916 roku. Brał udział w walkach zbrojnych jako podchorąży w latach 1918-1920.Ukończył Politechnikę Lwowską na Wydziale Melioracji. Ożeniony 1930 r. z Eugenią z Mękarskich h. Prawdzic.
Członek ZBCH. Burmistrz Sambora. Aresztowany 24 czerwca 1940 roku przez NKWD, więziony w Kijowie. Wyrokiem z 17 maja 1941 r . zesłany do łagrów.
Staraniem bratanicy Marty Spohn odnaleziony został w archiwum w Londynie dokument
stanowiący protokół- metrykę śmierci Stanisława Wajdy, poniższej treści:.
„Znałem ś. p. inż. Stanisława Wajdę, z więzienia w Kijowie i obozu pracy w Temir Tau, gdzie razem pracowaliśmy do dnia zwolnienia tj. 30.08.1941 r. Po zwolnieniu wyjechaliśmy razem do Usz Tobe, Ałmaatyńskiej obł.? Kazachstan?. Inż. ST. Wajda chorował już w obozie na czerwonkę i szkorbut i został zwolniony w stanie skrajnego wyczerpania. Po przyjeździe do Usz Tobe natychmiast odwieźliśmy /Ja, inż. Starzewski Stanisław ze Lwowa, Jan Gruszkiewicz ze Stanisławowa / Ś. p. S. Wajdę do szpitala, gdzie zmarł dnia 18 lub 19 września 1941 r. na skutek czerwonki i ostatecznego wyczerpania.
Świadectwo zgonu wystawione przez zarząd szpitala w Usz Tobe, posiada inż. Stanisław Starzewski ze Lwowa, były docent Politechniki Lwowskiej, redaktor Kuriera Lwowskiego, obecnie referent oświatowy w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Karasu. On też posiada protokół, jaki wspólnie zestawiliśmy, spieniężając płaszcz i trzewiki zmarłego. Ubranie było doszczętnie zniszczone i nie znalazło nabywców. Żadnych innych rzeczy ś.p. Wajda nie posiadał. Inż. Starzewski był kolegą zmarłego i znał go z czasów studiów na Politechnice. Inż. Wajda był burmistrzem w Samborze, ukrywał się czas jakiś w Krzemieńcu, został aresztowany w Brodach (?). Miał żonę i dwoje dzieci, o ile pamiętam, syna i córkę. Był w wieku około 44 lat, średniego wzrostu, brunet, tęgi, Silnej budowy ciała.
Jangi Jul.19.06.1942 r. Adiutant D-cy Pol. Sił Zbr. W ZSRR – Kostkiewicz. Por. Podpis.
Z dokumentem tym rodzina Ś.p. Stanisława Wajdy zapoznała się dopiero w roku 2004.
Stanisław Wajda zostawił żonę Eugenię która zmarła w 1981 r. we Wrocławiu i pochowana jest na Cmentarzu Św. Wawrzyńca przy ul Bujwida oraz córkę Ewę . Zmarła i pochowana jest w Toronto .
Źródło: Archiwa rodzinne Opr.W.Kardasz
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Wajda
Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 365.
http://www.dlibra.karta.org.pl/dlibra/docmetadata?id=30907&from=publication
Członek ZBCH. Burmistrz Sambora. Aresztowany 24 czerwca 1940 roku przez NKWD, więziony w Kijowie. Wyrokiem z 17 maja 1941 r . zesłany do łagrów.
Staraniem bratanicy Marty Spohn odnaleziony został w archiwum w Londynie dokument
stanowiący protokół- metrykę śmierci Stanisława Wajdy, poniższej treści:.
„Znałem ś. p. inż. Stanisława Wajdę, z więzienia w Kijowie i obozu pracy w Temir Tau, gdzie razem pracowaliśmy do dnia zwolnienia tj. 30.08.1941 r. Po zwolnieniu wyjechaliśmy razem do Usz Tobe, Ałmaatyńskiej obł.? Kazachstan?. Inż. ST. Wajda chorował już w obozie na czerwonkę i szkorbut i został zwolniony w stanie skrajnego wyczerpania. Po przyjeździe do Usz Tobe natychmiast odwieźliśmy /Ja, inż. Starzewski Stanisław ze Lwowa, Jan Gruszkiewicz ze Stanisławowa / Ś. p. S. Wajdę do szpitala, gdzie zmarł dnia 18 lub 19 września 1941 r. na skutek czerwonki i ostatecznego wyczerpania.
Świadectwo zgonu wystawione przez zarząd szpitala w Usz Tobe, posiada inż. Stanisław Starzewski ze Lwowa, były docent Politechniki Lwowskiej, redaktor Kuriera Lwowskiego, obecnie referent oświatowy w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Karasu. On też posiada protokół, jaki wspólnie zestawiliśmy, spieniężając płaszcz i trzewiki zmarłego. Ubranie było doszczętnie zniszczone i nie znalazło nabywców. Żadnych innych rzeczy ś.p. Wajda nie posiadał. Inż. Starzewski był kolegą zmarłego i znał go z czasów studiów na Politechnice. Inż. Wajda był burmistrzem w Samborze, ukrywał się czas jakiś w Krzemieńcu, został aresztowany w Brodach (?). Miał żonę i dwoje dzieci, o ile pamiętam, syna i córkę. Był w wieku około 44 lat, średniego wzrostu, brunet, tęgi, Silnej budowy ciała.
Jangi Jul.19.06.1942 r. Adiutant D-cy Pol. Sił Zbr. W ZSRR – Kostkiewicz. Por. Podpis.
Z dokumentem tym rodzina Ś.p. Stanisława Wajdy zapoznała się dopiero w roku 2004.
Stanisław Wajda zostawił żonę Eugenię która zmarła w 1981 r. we Wrocławiu i pochowana jest na Cmentarzu Św. Wawrzyńca przy ul Bujwida oraz córkę Ewę . Zmarła i pochowana jest w Toronto .
Źródło: Archiwa rodzinne Opr.W.Kardasz
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Wajda
Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 365.
http://www.dlibra.karta.org.pl/dlibra/docmetadata?id=30907&from=publication
ALBUM RODZINY
|
|
Wajda Roman Ludwik. Polak.
Ur. 22 VII 1901 r. w Zasławiu w powiecie sanockim, zm. 8 XII 1974 r. w Londynie, syn Antoniego i Marii ze Stańców. Brat Stanisława, Kazimierza i Jana Wajdów i Marii z Wajdów Kardaszowej oraz stryjeczny brat Kazimierza Wajdy „Szczepka”z Lwowskiej Fali.
Uczeń Zakładu Naukowo Wychowawczego OO. Jezuitów w Chyrowie maturę złożył w 1921 r Ukończył Politechnikę Lwowską na Wydziale Dróg i Mostów w 1928 r. W tym też roku ożenił się z Olgą ze Świgostów ( ur.1905 we Lwowie- zm. .2003 w Londynie). Roman Wajda pracował najpierw jako inżynier w Zarządzie Miejskim Lwowa.. a od 1931 roku był miejskim inżynierem w Sanoku..,
Po wybuchu II WŚ, Więzień na Brygidkach i Więzień Workuty. Żołnierz WP z armią gen. Władysława Andersa przeszedł całą kampanię wojenną jako dowódca Kompanii Parkowej 3 Dywizji Strzelców Karpackich. w randze kapitana, Budowniczy szpitala w Iraku w Kirkutu i Cmentarzy Wojennych na Monte Cassino, w Loreto i Bolonii we Włoszech.
Po wojnie wraz z rodziną osiadł w Londynie , był wykładowcą na Polskiej Politechnice a później wykładał na Uniwersytecie Surrey (Guildford).
. Roman Ludwik Wajda w latach 1954-57 oraz 1958-60. był Prezesem Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii. Był też inicjatorem, organizatorem i architektem budowy Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie – z centralna biblioteką, muzeum, organizacjami społecznymi i wojskowymi . i w 1964 r. na zebraniu założycieli został wybrany jego pierwszym przewodniczącym. W 1971 r położony został kamień węgielny pod gmach POS-Ku a On. osobiście zabiegał o niezbędne fundusze by projekt ośrodka kulturalnego mógł być ukończony.
Nie doczekał otwarcia Domu Polskiego zmarł nagle 8.12.1974 r. w londyńskim szpitalu.
Pochowany w Londynie na Puenty Vale Cemetery. Zostawił córkę Martę i syna Andrzeja z wnukami . Żona Olga- w imieniu nieżyjącego męża Romana Wajdy była jedną z osób dokonujących w 1974 r. uroczystego otwarcia POSKU..
Wajdę Romana wyróżniono następującymi odznaczeniami
Ur. 22 VII 1901 r. w Zasławiu w powiecie sanockim, zm. 8 XII 1974 r. w Londynie, syn Antoniego i Marii ze Stańców. Brat Stanisława, Kazimierza i Jana Wajdów i Marii z Wajdów Kardaszowej oraz stryjeczny brat Kazimierza Wajdy „Szczepka”z Lwowskiej Fali.
Uczeń Zakładu Naukowo Wychowawczego OO. Jezuitów w Chyrowie maturę złożył w 1921 r Ukończył Politechnikę Lwowską na Wydziale Dróg i Mostów w 1928 r. W tym też roku ożenił się z Olgą ze Świgostów ( ur.1905 we Lwowie- zm. .2003 w Londynie). Roman Wajda pracował najpierw jako inżynier w Zarządzie Miejskim Lwowa.. a od 1931 roku był miejskim inżynierem w Sanoku..,
Po wybuchu II WŚ, Więzień na Brygidkach i Więzień Workuty. Żołnierz WP z armią gen. Władysława Andersa przeszedł całą kampanię wojenną jako dowódca Kompanii Parkowej 3 Dywizji Strzelców Karpackich. w randze kapitana, Budowniczy szpitala w Iraku w Kirkutu i Cmentarzy Wojennych na Monte Cassino, w Loreto i Bolonii we Włoszech.
Po wojnie wraz z rodziną osiadł w Londynie , był wykładowcą na Polskiej Politechnice a później wykładał na Uniwersytecie Surrey (Guildford).
. Roman Ludwik Wajda w latach 1954-57 oraz 1958-60. był Prezesem Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii. Był też inicjatorem, organizatorem i architektem budowy Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie – z centralna biblioteką, muzeum, organizacjami społecznymi i wojskowymi . i w 1964 r. na zebraniu założycieli został wybrany jego pierwszym przewodniczącym. W 1971 r położony został kamień węgielny pod gmach POS-Ku a On. osobiście zabiegał o niezbędne fundusze by projekt ośrodka kulturalnego mógł być ukończony.
Nie doczekał otwarcia Domu Polskiego zmarł nagle 8.12.1974 r. w londyńskim szpitalu.
Pochowany w Londynie na Puenty Vale Cemetery. Zostawił córkę Martę i syna Andrzeja z wnukami . Żona Olga- w imieniu nieżyjącego męża Romana Wajdy była jedną z osób dokonujących w 1974 r. uroczystego otwarcia POSKU..
Wajdę Romana wyróżniono następującymi odznaczeniami
- 1944 – Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, 1945 – Krzyż Walecznych, 1945 – Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino,1945 – Brytyjska Gwiazda za Wojnę 1939-1945
- 1945 – Brytyjska Gwiazda Italii, 1946 – Medal Wojska 1945 – War Medal 1939-1945 1972 – doktorat honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie Źródło: Archiwa rodzinne Wanda Kardasz
ALBUM RODZINY
|
|
Kazimierz Wajda ur. 12. 01. 1904 w Zasławiu pow. Sanok. Zm. 13.05.1972 w Zabrzu. Pochowany w Przemyślu. Brat Romana, Stanisława, Jana Wajdów oraz brat jedynej siostry Marii z Wajdów Kardaszowej także stryjeczny brat Kazimierza Wajdy „Szczepka”. Nauki pobierał i maturę złożył w Zakładzie Naukowo Wychowawczym OO. Jezuitów w Chyrowie w roku 29.05.1923 . Kazimierz Wajda ukończył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie na Wydziale Filozofii i po uzyskaniu dyplomu został nauczycielem w Gimnazjum w Barszczowie a potem w Tarnopolu 1935-1939 .. W 1930 r. w Chyrowie ożenił się z Janiną Bockenheim. Żona J. Bockenheim zmarła w 1934 r. zostawiając maleńką ich córkę Wandę po mężu Kupiec (1932-2000). Ponownie Kazimierz Wajda ożenił się w 1939 r. w Tarnopolu z Zofią Brzozowską ur. w 1910 r we Lwowie -. zm w 1977 w Gliwicach. Z małżeństwa tego pozostały dwie córki Anna i Maria
Kazimierz Wajda w czasie wojny i okupacji był żołnierzem AK i nauczycielem tajnego nauczania w Tarnopolu . Po wojnie osiadł w Przemyślu i w latach 1944 roku do 1972 do końca swego życia był nauczycielem, wychowawcą i dyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych w Przemyślu Źródło: Archiwum rodzinne
Opr. Wanda Kardasz.
Kazimierz Wajda w czasie wojny i okupacji był żołnierzem AK i nauczycielem tajnego nauczania w Tarnopolu . Po wojnie osiadł w Przemyślu i w latach 1944 roku do 1972 do końca swego życia był nauczycielem, wychowawcą i dyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych w Przemyślu Źródło: Archiwum rodzinne
Opr. Wanda Kardasz.
ALBUM RODZINY
|
|
|
|
III.
|
WAJDOWIE
|
ALBUM RODZIN
|
|
ZOFIA SIEMEK z domu WAJDA
Córka Jana Wajdy i Janiny Łubkowskiej urodziła się 19 maja 1899 roku w Skale pow. Barszczów woj. Tarnopol. Szkołę powszechną ukończyła w Czortkowie. Wydziałową Szkołę im. Królowej Jadwigi ukończyła w r. 1916 w Stanisławowie. Kształcenie się zostało przerwane z powodu Wojny do roku 1920/21 w którym ukończyła Kurs Nauczycielski we Lwowie a w roku 1923 ukończyła
Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Krakowie
Pracowała w okresie 8.02.1921 do 2.10.1922 jako Nauczyciel w Szk. Powszechnej Nr 1 w Lubomli woj. Łuckie.
Od 3.10.1922 – 30.10.1925 była Nauczycielem w Bielszowicach w woj. Katowickim na Górnym Śląsku.
W latach 1925-1944 zawodowo nie pracowała zajmując się domem, rodziną i wychowywaniem synów Stanisława Siemka i Tadeusza Siemka
https://archiwum.instytutpileckiego.pl/dlibra/publication/2715/edition/2666/content?time=00:48:00
https://www.ckpide.eu/pl/aktualnosci/wydarzenia/2083-tadeusz-siemek-o-stanislawowie-tam-byl-mi-raj
synów Leopolda .
Od 1.11.1944 d o 30.10.1945 była Kierownikiem Przedszkola przy Związku Patriotów Polskich w Stanisławowie.
Od roku 7.041947r - 3.09.1948 wykonywała zawód nauczyciela w szkole Nr 2 w Jeleniej Górze a następnie od 4.09.1948 do emerytury była nauczycielem w Liceum Ogólnokształcącym Stopnia Podstawowego w Jeleniej Gorze. Zmarła w Warszawie w 1884 r pochowana w Konstancinie .
Córka Jana Wajdy i Janiny Łubkowskiej urodziła się 19 maja 1899 roku w Skale pow. Barszczów woj. Tarnopol. Szkołę powszechną ukończyła w Czortkowie. Wydziałową Szkołę im. Królowej Jadwigi ukończyła w r. 1916 w Stanisławowie. Kształcenie się zostało przerwane z powodu Wojny do roku 1920/21 w którym ukończyła Kurs Nauczycielski we Lwowie a w roku 1923 ukończyła
Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Krakowie
Pracowała w okresie 8.02.1921 do 2.10.1922 jako Nauczyciel w Szk. Powszechnej Nr 1 w Lubomli woj. Łuckie.
Od 3.10.1922 – 30.10.1925 była Nauczycielem w Bielszowicach w woj. Katowickim na Górnym Śląsku.
W latach 1925-1944 zawodowo nie pracowała zajmując się domem, rodziną i wychowywaniem synów Stanisława Siemka i Tadeusza Siemka
https://archiwum.instytutpileckiego.pl/dlibra/publication/2715/edition/2666/content?time=00:48:00
https://www.ckpide.eu/pl/aktualnosci/wydarzenia/2083-tadeusz-siemek-o-stanislawowie-tam-byl-mi-raj
synów Leopolda .
Od 1.11.1944 d o 30.10.1945 była Kierownikiem Przedszkola przy Związku Patriotów Polskich w Stanisławowie.
Od roku 7.041947r - 3.09.1948 wykonywała zawód nauczyciela w szkole Nr 2 w Jeleniej Górze a następnie od 4.09.1948 do emerytury była nauczycielem w Liceum Ogólnokształcącym Stopnia Podstawowego w Jeleniej Gorze. Zmarła w Warszawie w 1884 r pochowana w Konstancinie .
WSPOMNIENIA
Tadeusza Siemka o Stanisławowie: „Tam był mi raj…”
22 listopada 2017
Rozmowa Jarosława Krasnodębskiego z Tadeuszem Siemkiem, tłumaczem książek z języka rosyjskiego, czeskiego i słowackiego, przede wszystkim dawnym mieszkańcem Stanisławowa, a obecnie Warszawy, wypoczywającym od czasu do czasu w Konstancinie.
Na początku chciałbym zapytać, gdzie Pan mieszkał z rodziną w Stanisławowie przed wojną?
Przy ulicy Szopena 7. We własnym domu, w którym nie było wodociągów i kanalizacji. Wszelkie starania babki i dorastających synów, żeby założyć wodociąg i kanalizację nie przyniosły efektów. Dziadek oszczędzał, a może robił na złość. Do ubikacji szło się przez jakiś balkonik, studnia była w piwnicy, ale ta woda nie nadawała się do picia. Wodę przynosiło się ze szkoły żeńskiej im. Hoffmanowej przy wałach. Na dole mieszkała babcia z dziadkiem, a na górze matka z ojcem i ja z młodszym bratem.
Czy mógłby Pan nam przybliżyć sylwetkę dziadka?
Nazywał się Julian Polak. Był to człowiek z minimalnym wykształceniem ekonomicznym, ale miał podejście rozwojowe. Produkował różne rzeczy. Jego sklep był na poziomie domu towarowego. Posiadał wszystko oprócz butów, odzieży. Można było tam kupić chemikalia, kosmetyki, aparaty fotograficzne, sprzęt sportowy… Pracująca w sklepie pani Julcia robiła esencje do wódek w malutkich buteleczkach. Sprowadzał produkty z zagranicy, dzięki czemu zbieraliśmy znaczki.
Była to także postać miejscami satyryczna. Dowodzi tego taki oto przykład. Julian Polak wchodził do kina w zupełnie nieokreślonych momentach i gdy spóźnił się raz na film do kina „Urania”, a sala była zupełnie ciemna, wówczas krzyknął „światło”. Załoga w kabinie widocznie to usłyszała, bo światło się zapaliło, i gdy Julian Polak zajął miejsce, to dalej wyświetlano film.
W 1939 roku wkroczyła Armia Czerwona i przez jakiś czas życie toczyło się normalnie. Julian Polak prowadził swój sklep, a ja chodziłem do szkoły. Nie minął rok, w niedzielę, albo w inny wolny dzień, w jednym z czterech pokoi na dole ja bawiłem się i w pewnym momencie weszło kilka osób, którzy przyszli z dziadkiem do mieszkania. Jeden z nich to był oficer NKWD w niebieskiej czapce, a drugi w czarnej skórze, wydaje mi się, że był to Izraelita, w każdym razie mówił po polsku. I on temu Rosjaninowi tłumaczył, że Julian Polak jest kupcem i bogaczem. Jak się okazało, przyszli zrobić rewizję. Dziadek wystraszony zaniemówił. Nic jednak nie mogli znaleźć. Ale właśnie ten denuncjator podszedł do szafki nocnej dziadka i wyciągnął ukrytą szufladkę z drugim dnem. Okazało się, że była bardzo ciężka. Położył ją na podłodze. Ja jako szczeniak widzę złote monety średnicy jakieś 3–4 cm poukładane w rządki, czy to były ruble czy dolary nie wiem. Był to wielki majątek, który dziadek zamieniał z utargów sklepowych. Nie wierzył żadnym bankom, składał to złoto do szufladek. Następnie władowano to do torebki i zabrali razem z dziadkiem. I to wszystko co zapamiętałem. Gdy dziadek wrócił, sklep już nie funkcjonował, wyrzucili go z mieszkania na wieś, potem się rozchorował i tam chyba zmarł. To mi utkwiło jako utrata głównego majątku, jaki dziadek potrafił zgromadzić przez długie lata.
Poruszająca opowieść. A Pana ojciec?
Ojciec Leopold Siemek w mieszkaniu pokrywał złotem kopię obrazu Matki Boskiej [umieszczonej na fasadzie kościoła ormiańskiego – red.]. Płatki były przykładane cienką bibułką, zresztą do dzisiaj złoto błyszczy się z daleka. Choć bliżej był kościół jezuicki, to myśmy biegali do kościoła ormiańskiego. Dlaczego, pojęcia nie mam. Ojciec malował części niezmienne mszy świętych w języku ormiańskim, wykładanych też złotem, które stały za szybą na ołtarzu i ksiądz je czytał. Tadeusz Olszański był ministrantem w tym kościele i mój brat też, ja przez przekorę nie, tylko przychodziłem na nabożeństwa. To był kościół jak gdyby troszkę elitarny. Tam przychodzili wytworni ludzie, może zamożniejsi.
Czy poza akcentem ormiańskim Leopold Siemek odznaczył się w jakiś sposób dla miasta?
Ojciec nie skończył Politechniki Lwowskiej, studiów na wydziale budowlanym chyba. Pracował w urzędzie miejskim w olbrzymim gmachu przy ulicy Karpińskiego w dziale technicznym. Posiadał doskonale opanowane liternictwo. Jego zasługą było powstanie ręcznie opisanego ze szczegółami planu Stanisławowa.
Chciałbym jeszcze wspomnieć, że matka moja Zofia, z domu Wajda, spokrewniona była ze Szczepkiem, słynnym Kazimierzem z Wesołej Lwowskiej Fali. Kiedyś przyjechał on na występ do Stanisławowa, zaprosił matkę i ja też na nim byłem. Po jego skończeniu zawołał nas za kulisy i gdy zdejmował makijaż, pogroził mi palcem i powiedział: „pamiętaj, nigdy nie bądź żadnym aktorem, nie wygłupiaj się”.
Kiedy Pan zaczął wracać pamięcią do Stanisławowa?
To jest trudne pytanie, bo nie mogę sobie przypomnieć dokładnie kiedy. Po wojnie wylądowałem w Zielonej Górze i zdałem maturę. Mniej więcej pół roku później przyjechała wagonem towarowym ze Stanisławowa moja matka z młodszym bratem. I to chyba odświeżyło moją pamięć o tym mieście. Gdy pojawiła się możliwość wyjazdu, pomyślałem, by wybrać się z bratem. Powiedział on jednak, że nigdy tam nie pojedzie, dopóki Stanisławów nie wróci do Polski. Straciłem nadzieję. I dopiero po spotkaniu Tadeusza Olszańskiego zostałem przekonany, że warto pojechać. Wówczas wszystko odżyło.
Na koniec chciałbym zapytać, jaki ma Pan stosunek do Stanisławowa, który obecnie nazywa się Iwano - Frankowsk?
Pozytywny, tylko, że niestety zdrowie nie pozwala mi już tam pojechać. Chciałbym kiedyś spisać swoje wspomnienia, ale nie wiem czy się to kiedykolwiek uda. Wszystko co pamiętam z dzieciństwa, wiąże się ze Stanisławowem i słowami słynnej piosenki „Tam był mi raj… tam był mi raj…” [Chodzi o wiersz Adama Mickiewicza „Znasz-li ten kraj” – red.].
Rozmawiał Jarosław Krasnodębski
Tekst ukazał się w nr 21 (289) 17-29 listopada 2017
https://kuriergalicyjski.com/tadeusz-siemek-o-stanislawowie-tam-byl-mi-raj/
Tadeusza Siemka o Stanisławowie: „Tam był mi raj…”
22 listopada 2017
Rozmowa Jarosława Krasnodębskiego z Tadeuszem Siemkiem, tłumaczem książek z języka rosyjskiego, czeskiego i słowackiego, przede wszystkim dawnym mieszkańcem Stanisławowa, a obecnie Warszawy, wypoczywającym od czasu do czasu w Konstancinie.
Na początku chciałbym zapytać, gdzie Pan mieszkał z rodziną w Stanisławowie przed wojną?
Przy ulicy Szopena 7. We własnym domu, w którym nie było wodociągów i kanalizacji. Wszelkie starania babki i dorastających synów, żeby założyć wodociąg i kanalizację nie przyniosły efektów. Dziadek oszczędzał, a może robił na złość. Do ubikacji szło się przez jakiś balkonik, studnia była w piwnicy, ale ta woda nie nadawała się do picia. Wodę przynosiło się ze szkoły żeńskiej im. Hoffmanowej przy wałach. Na dole mieszkała babcia z dziadkiem, a na górze matka z ojcem i ja z młodszym bratem.
Czy mógłby Pan nam przybliżyć sylwetkę dziadka?
Nazywał się Julian Polak. Był to człowiek z minimalnym wykształceniem ekonomicznym, ale miał podejście rozwojowe. Produkował różne rzeczy. Jego sklep był na poziomie domu towarowego. Posiadał wszystko oprócz butów, odzieży. Można było tam kupić chemikalia, kosmetyki, aparaty fotograficzne, sprzęt sportowy… Pracująca w sklepie pani Julcia robiła esencje do wódek w malutkich buteleczkach. Sprowadzał produkty z zagranicy, dzięki czemu zbieraliśmy znaczki.
Była to także postać miejscami satyryczna. Dowodzi tego taki oto przykład. Julian Polak wchodził do kina w zupełnie nieokreślonych momentach i gdy spóźnił się raz na film do kina „Urania”, a sala była zupełnie ciemna, wówczas krzyknął „światło”. Załoga w kabinie widocznie to usłyszała, bo światło się zapaliło, i gdy Julian Polak zajął miejsce, to dalej wyświetlano film.
W 1939 roku wkroczyła Armia Czerwona i przez jakiś czas życie toczyło się normalnie. Julian Polak prowadził swój sklep, a ja chodziłem do szkoły. Nie minął rok, w niedzielę, albo w inny wolny dzień, w jednym z czterech pokoi na dole ja bawiłem się i w pewnym momencie weszło kilka osób, którzy przyszli z dziadkiem do mieszkania. Jeden z nich to był oficer NKWD w niebieskiej czapce, a drugi w czarnej skórze, wydaje mi się, że był to Izraelita, w każdym razie mówił po polsku. I on temu Rosjaninowi tłumaczył, że Julian Polak jest kupcem i bogaczem. Jak się okazało, przyszli zrobić rewizję. Dziadek wystraszony zaniemówił. Nic jednak nie mogli znaleźć. Ale właśnie ten denuncjator podszedł do szafki nocnej dziadka i wyciągnął ukrytą szufladkę z drugim dnem. Okazało się, że była bardzo ciężka. Położył ją na podłodze. Ja jako szczeniak widzę złote monety średnicy jakieś 3–4 cm poukładane w rządki, czy to były ruble czy dolary nie wiem. Był to wielki majątek, który dziadek zamieniał z utargów sklepowych. Nie wierzył żadnym bankom, składał to złoto do szufladek. Następnie władowano to do torebki i zabrali razem z dziadkiem. I to wszystko co zapamiętałem. Gdy dziadek wrócił, sklep już nie funkcjonował, wyrzucili go z mieszkania na wieś, potem się rozchorował i tam chyba zmarł. To mi utkwiło jako utrata głównego majątku, jaki dziadek potrafił zgromadzić przez długie lata.
Poruszająca opowieść. A Pana ojciec?
Ojciec Leopold Siemek w mieszkaniu pokrywał złotem kopię obrazu Matki Boskiej [umieszczonej na fasadzie kościoła ormiańskiego – red.]. Płatki były przykładane cienką bibułką, zresztą do dzisiaj złoto błyszczy się z daleka. Choć bliżej był kościół jezuicki, to myśmy biegali do kościoła ormiańskiego. Dlaczego, pojęcia nie mam. Ojciec malował części niezmienne mszy świętych w języku ormiańskim, wykładanych też złotem, które stały za szybą na ołtarzu i ksiądz je czytał. Tadeusz Olszański był ministrantem w tym kościele i mój brat też, ja przez przekorę nie, tylko przychodziłem na nabożeństwa. To był kościół jak gdyby troszkę elitarny. Tam przychodzili wytworni ludzie, może zamożniejsi.
Czy poza akcentem ormiańskim Leopold Siemek odznaczył się w jakiś sposób dla miasta?
Ojciec nie skończył Politechniki Lwowskiej, studiów na wydziale budowlanym chyba. Pracował w urzędzie miejskim w olbrzymim gmachu przy ulicy Karpińskiego w dziale technicznym. Posiadał doskonale opanowane liternictwo. Jego zasługą było powstanie ręcznie opisanego ze szczegółami planu Stanisławowa.
Chciałbym jeszcze wspomnieć, że matka moja Zofia, z domu Wajda, spokrewniona była ze Szczepkiem, słynnym Kazimierzem z Wesołej Lwowskiej Fali. Kiedyś przyjechał on na występ do Stanisławowa, zaprosił matkę i ja też na nim byłem. Po jego skończeniu zawołał nas za kulisy i gdy zdejmował makijaż, pogroził mi palcem i powiedział: „pamiętaj, nigdy nie bądź żadnym aktorem, nie wygłupiaj się”.
Kiedy Pan zaczął wracać pamięcią do Stanisławowa?
To jest trudne pytanie, bo nie mogę sobie przypomnieć dokładnie kiedy. Po wojnie wylądowałem w Zielonej Górze i zdałem maturę. Mniej więcej pół roku później przyjechała wagonem towarowym ze Stanisławowa moja matka z młodszym bratem. I to chyba odświeżyło moją pamięć o tym mieście. Gdy pojawiła się możliwość wyjazdu, pomyślałem, by wybrać się z bratem. Powiedział on jednak, że nigdy tam nie pojedzie, dopóki Stanisławów nie wróci do Polski. Straciłem nadzieję. I dopiero po spotkaniu Tadeusza Olszańskiego zostałem przekonany, że warto pojechać. Wówczas wszystko odżyło.
Na koniec chciałbym zapytać, jaki ma Pan stosunek do Stanisławowa, który obecnie nazywa się Iwano - Frankowsk?
Pozytywny, tylko, że niestety zdrowie nie pozwala mi już tam pojechać. Chciałbym kiedyś spisać swoje wspomnienia, ale nie wiem czy się to kiedykolwiek uda. Wszystko co pamiętam z dzieciństwa, wiąże się ze Stanisławowem i słowami słynnej piosenki „Tam był mi raj… tam był mi raj…” [Chodzi o wiersz Adama Mickiewicza „Znasz-li ten kraj” – red.].
Rozmawiał Jarosław Krasnodębski
Tekst ukazał się w nr 21 (289) 17-29 listopada 2017
https://kuriergalicyjski.com/tadeusz-siemek-o-stanislawowie-tam-byl-mi-raj/