RZECZYPOSPOLITA OBOJGA NARODÓW
Państwo złożone z Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego powstałe w roku 1569 na mocy unii lubelskiej, Oba posiadały dużą niezależność przejawiającą się również w administracji terytorialnej. Na państwo Rzeczpospolita Obojga Narodów składały się trzy prowincje: prowincja wielkopolska, prowincja małopolska i Wielkie Księstwo Litewskie. Dodatkowo Rzeczpospolita podzielona była na województwa zarządzane przez wojewodów. Państwo to przestało istnieć w wyniku traktatów rozbiorowych w 1795 roku. Ziemie dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów aktualnie wchodzą w skład kilku środkowoeuropejskich państw, w tym przede wszystkim Polski, Litwy, Łotwy, Ukrainy, Białorusi i Rosji. W mniejszym stopniu także Estonii, Słowacji |
Społeczeństwo Rzeczypospolitej składało się przede wszystkim z Polaków, Litwinów i Rusinów.
Polonizacja następowała poprzez wprowadzanie religii katolickiej, własnej kultury, szkolnictwa i wyższego poziomu gospodarczego i administracyjnego Korony. Proces ten, a także kolonizacja Rusi polskimi osadnikami doprowadzały do spięć na tle narodowościowym.. Większość przedstawicieli szlachty polskiej i spolonizowanej była katolikami lub protestantami, natomiast ludność chłopska na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej wyznawała prawosławie. Konflikty dodatkowo narosły po zawiązaniu unii brzeskiej.
Szlachta jako najbardziej uprzywilejowana grupa społeczna posiadała względy zapewniające jej dominację polityczną. Także duchowieństwo wyższe zostało opanowane przez wysoko urodzonych. Szlachtą też obsadzane było sądownictwo i wyższe urzędy. Miała przewagę w gospodarce i handlu – podporządkowała sobie chłopstwo,.
Wprawdzie formalnie każdy szlachcic miał takie same prawa, lecz w rzeczywistości tylko bogata magnateria posiadała wszystko . Obok j stworzona była tzw. szlachta średnia, biedna, bliska chłopstwu szlachta zagrodowa .Wzrost pozycji szlachty, skupienie się na rolnictwie oraz dominacja nad stanem mieszczańskim zaowocowała stosunkowo powolnym tempem rozwoju szkolnictwa także urbanizacji a tym samym ograniczeniem rozwoju rzemiosła i przemysłu.
Szlacheckie poczucie wyższości nad innymi i umiłowanie szlacheckiej wolności przekształciło się w dążenie do anarchii, do upadku szkolnictwa i powszechnych braków w wykształceniu szlachty i to spowodowało że zarysował się nieodwracalny kryzys który objął sferę polityczną, gospodarczą, rzemiosło i szkolnictwo
W dziejach Polski i Litwy w latach 1772–1795, kiedy Rzeczpospolita Obojga Narodów za sprawą sąsiednich Rosji, Prus i Austrii dokonała na ich rzecz cesji części swojego terytorium, jako wynik przegranej wojny bądź pod groźbą użycia siły nastąpiły Rozbiory w wyniku których powstały gubernie
Polonizacja następowała poprzez wprowadzanie religii katolickiej, własnej kultury, szkolnictwa i wyższego poziomu gospodarczego i administracyjnego Korony. Proces ten, a także kolonizacja Rusi polskimi osadnikami doprowadzały do spięć na tle narodowościowym.. Większość przedstawicieli szlachty polskiej i spolonizowanej była katolikami lub protestantami, natomiast ludność chłopska na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej wyznawała prawosławie. Konflikty dodatkowo narosły po zawiązaniu unii brzeskiej.
Szlachta jako najbardziej uprzywilejowana grupa społeczna posiadała względy zapewniające jej dominację polityczną. Także duchowieństwo wyższe zostało opanowane przez wysoko urodzonych. Szlachtą też obsadzane było sądownictwo i wyższe urzędy. Miała przewagę w gospodarce i handlu – podporządkowała sobie chłopstwo,.
Wprawdzie formalnie każdy szlachcic miał takie same prawa, lecz w rzeczywistości tylko bogata magnateria posiadała wszystko . Obok j stworzona była tzw. szlachta średnia, biedna, bliska chłopstwu szlachta zagrodowa .Wzrost pozycji szlachty, skupienie się na rolnictwie oraz dominacja nad stanem mieszczańskim zaowocowała stosunkowo powolnym tempem rozwoju szkolnictwa także urbanizacji a tym samym ograniczeniem rozwoju rzemiosła i przemysłu.
Szlacheckie poczucie wyższości nad innymi i umiłowanie szlacheckiej wolności przekształciło się w dążenie do anarchii, do upadku szkolnictwa i powszechnych braków w wykształceniu szlachty i to spowodowało że zarysował się nieodwracalny kryzys który objął sferę polityczną, gospodarczą, rzemiosło i szkolnictwo
W dziejach Polski i Litwy w latach 1772–1795, kiedy Rzeczpospolita Obojga Narodów za sprawą sąsiednich Rosji, Prus i Austrii dokonała na ich rzecz cesji części swojego terytorium, jako wynik przegranej wojny bądź pod groźbą użycia siły nastąpiły Rozbiory w wyniku których powstały gubernie
Radwan. W polu czerwonym kościelna chorągiew złota, na niej krzyż maltański złoty. Jest jednym z najstarszych herbów szlacheckich W Polsce, wzmianka o Radwanitach pojawiła się stosunkowo wcześnie (1274), jako o potomkach rycerza Radwana, aktywnego kilka dekad wcześniej. Wiadomość o rycerzach Radwanitach pieczętujących się herbem Radwan przekazuje Juliusz Ostrowski (Księga Herbowa Rodów Polskich): „(…) w czasie jednej z wypraw na Ruś rycerze ci otrzymali z rąk króla Bolesława Śmiałego szlachectwo i należny herb”. Radwanici pełnili służbę pograniczników pomiędzy dzielnicą śląską i mazowiecką w Polsce dzielnicowej. Herbem Radwan pieczętowało się w Polsce aż 150 rodzin szlacheckich. Najsłynniejszy ród „Radwanów” to Zebrzydowscy, słynni nie tylko z rokoszu przeciwko Zygmuntowi III, ale także z fundacji Kalwarii Zebrzydowskiej. Początki herbu sięgają XII wieku (czasów Bolesława Śmiałego). Rody „Radwanów” mieszkały w różnych dzielnicach Polski, m.in. na Kujawach, w rejonie Krakowa, Płocka, Sandomierza, Sieradza, a także na Podlasiu, Rawie, Rusi i Litwie. |
o Rotmistrzu Radwanie- Kasper Niesiecki w swojej książce «Herbarz Polski 1839-45» podaje informacje
„(…) rotmistrz albowiem Radwan nazwiskiem, wysłany z częścią wojska na podjazd, trafunkiem napadł na obóz nieprzyjacielski, w tak ciasnym razie, że im ani uchronić się od potyczki z Rusią, ani z niemi potykać, ile w małej kwocie z daleko liczniejszym wojskiem, nie było sposobu. Przecież wszyscy na to się zgodzili, żeby raczej trupem paść na placu, aniżeli poluchę ucieczką swoją nieprzyjacielowi uczynić. Wielkiem tedy sercem skoczyli do Rusi, i pewnie że rycersko ich gromili, ale ci widząc małą garsztkę ich, śmiałości nabywszy, nie tylko chorągiew im odebrali, ale i ich rozproszyli. Rotmistrz Radwan, chcąc swoich znowu do poparcia potyczki przywieść, skoczył do bliskiego kościoła, gdzie wziąwszy chorągiewkę kościelną, i zebrawszy swoich, mężnie na nieprzyjaciela natarł. Ruś rozumiejąc, że nowe jakie wojsko z nowym posiłkiem przypadło, uchodzić i pierzchać poczęła, przy Radwanie wygrana stanęła, za co, też samą chorągiew kościelną, za herb otrzymał i krom innych danin”. Szlachtę, herb i inne przywileje nadał mu król Bolesław Śmiały (okres panowania 1076-79). |
Mapa 1821- 1840
E t y m o l o g i a nazwiska WOŁODKO
1.Wg prof. Kazimierza Rymuta nazwisko Wołodko pochodzi od staropolskiego włodać, dziś władać
„sprawować władzę, być właścicielem czegoś” , też od imion złożonych Włodzisław. Władimir
(jednak profesor nie określa przedziału lat /wieku w którym nazwisko to się pojawiło) Wyd.Naukowe Kraków 2001
2.Według Instytutu Litwy (T.Baranauskas) nazwisko Wołodko
trzeba wywodzić od Wołodimira =innym wariantem tego samego imienia popularnym na Ukrainie do dzisiaj
jest imię Wladimir – wpływ kościelnej starosłowiańskiej mowy
3. A tutaj litewskie żródła encyklopedyczne mówią o nazwisku Wołodko i o jego etymologii
-Vładimirov - Rosyjskie/Bułgarskie patronimiczne nazwisko = Władający
[VLAD= bogactwo, skarb, majątek, posiadłość, własność + MER= sławny, słynny, honorowy, godny]
4. Nazwę osobową Wołodko derywowano od dwuczłonowego imienia proweniencji słowiańskiej Władimir włączonego do kanonu imion chrześcijańskich za sprawą św. Włodzimierza księcia kijowskiego.
„sprawować władzę, być właścicielem czegoś” , też od imion złożonych Włodzisław. Władimir
(jednak profesor nie określa przedziału lat /wieku w którym nazwisko to się pojawiło) Wyd.Naukowe Kraków 2001
2.Według Instytutu Litwy (T.Baranauskas) nazwisko Wołodko
trzeba wywodzić od Wołodimira =innym wariantem tego samego imienia popularnym na Ukrainie do dzisiaj
jest imię Wladimir – wpływ kościelnej starosłowiańskiej mowy
3. A tutaj litewskie żródła encyklopedyczne mówią o nazwisku Wołodko i o jego etymologii
-Vładimirov - Rosyjskie/Bułgarskie patronimiczne nazwisko = Władający
[VLAD= bogactwo, skarb, majątek, posiadłość, własność + MER= sławny, słynny, honorowy, godny]
4. Nazwę osobową Wołodko derywowano od dwuczłonowego imienia proweniencji słowiańskiej Władimir włączonego do kanonu imion chrześcijańskich za sprawą św. Włodzimierza księcia kijowskiego.
Wołodkowie h. Radwan
pojawili się w powiecie wiłkomirskim, w powiecie upickim/poniewieskim
Czas sprawił i historia że brak dzisiaj wiedzy by dowieźć od kiedy osiedli na tamtejszej ziemi.
pojawili się w powiecie wiłkomirskim, w powiecie upickim/poniewieskim
Czas sprawił i historia że brak dzisiaj wiedzy by dowieźć od kiedy osiedli na tamtejszej ziemi.
A L I Z A W A
Alizava to miasto na terenie gminy rejonowej Kupiszki , na południowy zachód od Pandėlis , na prawym brzegu Pyvesa , na skrzyżowaniu dróg Kupiškis - Kupreliškis i Pandėlys - Salamiestis . Starostwo i centrum parafialne świątyi p.w. Jana Chrzciciela.
Nazwa miejscowości Alizava pochodzi od imienia * Alìzas, Alỹzas (< Alojỹzas ).
Od XVI wieku. Teren należał do dóbr dworu Zasinyčiai , a miasto wywodziło się ze wspomnianej od 1690 r . wsi Kalkėnai (także Kalkelis, Kalkiemis lub Kalnakiemis) Do XVIII wieku. pod koniec XIX w. osadę nazwano Pakape , prawdopodobnie dlatego, że znajdował się tam tylko cmentarz i karczma.
Nazwa miejscowości Alizava pochodzi od imienia * Alìzas, Alỹzas (< Alojỹzas ).
Od XVI wieku. Teren należał do dóbr dworu Zasinyčiai , a miasto wywodziło się ze wspomnianej od 1690 r . wsi Kalkėnai (także Kalkelis, Kalkiemis lub Kalnakiemis) Do XVIII wieku. pod koniec XIX w. osadę nazwano Pakape , prawdopodobnie dlatego, że znajdował się tam tylko cmentarz i karczma.
WOŁODKO h. RADWAN
ARCHIWALNE AKTA WOŁODKÓW
A K T A W Y W O D O W E
WOŁODKOWIE h. RADWAN
W O Ł O D K O h. RADWAN
DRZEWO GENEALOGICZNE
Wołodko h. Radwan
Wołodko
1. Wołodko
1.1. Józef Józefowicz Wołodko– Alojzów (lit. Alizava)
1.1.1. Szymon Wołodko ur. 28.10. 1730 Popile + Anna Dowbor
1.1.1.1. Antoni –Józef Wołodko ur. 07.08.1770 + Anna Iwanowska 1785 -1813 wsi Straszuny par. Pandelys + Wiktoria Kuncewicz
1.1.1.1.1a. Barbara 1805
1.1.1.1.2a. Stanisław ur.05.05.1808
1.1.1.1.3a Konstanty ur. 6.01.1812 + Rozalia Grońska ur. 1812
1.1.1.1.4a. Wiktoria
1.1.1.1.5a. Klemens Wołodko
1.1.1.1.6b. Tomasz Jan ur. 1821+ Salomea Rostowska 1835
1.1.1.1.6b.1. Angela
1.1.1.2. Adam Wołodko + Ewa Gryniewicz
1.1.1.2.1. Piotr Alojzy Adam 1839-1866 + Koleta Rymowicz 1811
1.1.1.2.1.1. Michał ur. 1834 + Elżbieta
1.1.1.2.1.2. Józef ur. 1836
1.1.1.2.1.3. Jan ur. 1838
1.1.1.2.1.4. Mateusz 1842 + Karolina Mackiewicz
1.1.1.2.2. Karol 1797
1.1.1.2.3. Kazimierz Wołodko + Marianna 1795-1866 + Marianna Przybyszewska 1881
1.1.1.2.3.1.Tekla Wołodko 1831 + Stefan Gajdamowicz
1.1.1.2.3.2. Antoni Wołodko ur. 1833
1.1.1.2.3.3. Katarzyna Wołodko
1.1.1.2.3.4. Hipolit Wołodko ur. 1837
1.1.1.2.3.5. Piotr Wołodko 1840
1.1.1.2.3.6. Stanisław Wołodko 1840 + Konstancja Chrzanowska 1833
1.1.1.2.3.7. Antoni Wołodko
1.1.1.2.3.8. Barbara Wołodko
1.1.1.2.3.9. Ludwika Wołodko
1.1.1.2.4. Antoni Wołodko 1807+ Katarzyna Turlowna ur.1820+ (2) Tekla Stankiewicz ur. 1810, zm. 1849
1.1.1.2.4.1a. Anna Wołodko ur. 1831
1.1.1.2.4.2a Józef Wołodko ur. 30.10.1832. + Urszula Wojnowska 1830
1.1.1.2.4.2a.1. Józef Wołodko ur.1860
1.1.1.2.4.3a.Marianna Wołodko ur. 1834
1.1.1.2.4.4a. Benedykt Wołodko 1837+ Tekla Kuszelewska 1831
1.1.1.2.4.4a.1. Feliks Wołodko ur. 1858
1.1.1.2.4.4a.2. Marianna Wołodko 1864-1914 + Piotr Czelka
1.1.1.2.4.4a.3.. Kazimierz Wołodko
1.1.1.2.4.5a. Jan Wołodko 1839
1.1.1.2.4.6a. Zofia Wołodko ur. 1844
1.1.1.2.4.7b. Justyn Wołodko1850 + Elżbieta
1.1.1.2.4.8b. Felicja Wołodko
1.1.1.2.4.9b. Rachela Wołodko
1.1.2. Józef Wołodko ur. 6 Listopad 1733
1.1.2.1. Maciej Wołodko ur. 10 września 1769 -1858 Anna Kołosowska 1797-1858
1.1.2.1.1. Wincenty-Bonifacy zm. 22.01.1886 Inkuny + ślub 1837r w Oniksztach Rachela Goyżewska ur. 1819 - zm. 3.02.1897 r Raszymy parafia Dobejki
1.1.2.1.1.1. Anna ur.10.07.1842 Leluny – zm. 26.03.1845 w Lelunach
1.1.2.1.1.2. Emilia ur.18.09.1839 Leluny+ Paweł Dreling ur. 1840 s. Leona i Reginy Szatkowskiej
1.1.2.1.1.3. Józefa ur. 13.08.1850 r. Leluny
1.1.2.1.1.4. Maciej Wincenty ur. 26.02.1856 Leluny
1.1.2.1.1.5. Kazimierz Hieronim Maciej Wołodko ur. 1.12.1847 Leluny- zm.20.02.1893 Dobejki + (1) Weronika Wierzyńska ur. 1.09.1847 Sudejki- zm. 5.01.1878 Leluny + (2) Ślub w 1878 - Emilia Maria Ciemnołońska ur. 2. 02.1855 Wanagi c. Jerzego i Weroniki z Pietruszewiczów zm. 25 lutego 1906 wiek: 51 w Lankelės, pogrzeb 27.02.1906 r w Leliunai. Drugi (2) ślub z Adolfem Abakanowiczem ur. 1850 r – zm. 30 grudnia 1922 r w wieku 72 lat w Varneliškai gmina Anykščiai w pogrzeb 31 grudia 1922 r Viešintos, gmina Anykščiai
1.1.2.1.1.5.1. Jan ur. 10.01.1876 Leluny – 1949 Warszawa Stare Powązki + Stanisława Siekiera 03 Kwiecień 1891 Jasionna 10 Grudzień 1956 (65)
c. Aleksego i Apolonii Siekiera
1.1.2.1.1.5.1.1. Kazimierz Jan Wołodko 1909
1.1.2.1.1.5.1.2.. Stefania r. 1910
1.1.2.1.1.5.1.3. Zofia ur. 24.04..1912 -12.11.1986 warszawa + Włodzimierz Wawrzyniec Zacharewicz 04 Marzec 1902 Woroniec, Biała Podlaska - 27 Styczeń 1965 (62) Warszawa, poch. Stare Powązki
1.1.2.1.1.5.1.4. Stanisław ur. 1919 r
1.1.2.1.1.5.2. Józef ur. 1874 Leluny zm. 27.01. 1931r Witoroż+ (1) Monika Kozak 12. 08.1877 Kalekience par. Giełwany + (2) Maria Sebastjaniuk
ur.15.012.1887 Mokrany Nowe – zm. 17.09.1974 Brzeg D.
1.1.2.1.1.5.2a.1. Henryk Wołodko ur. 1.02.1901 Giełwany zm. 12.9.1944 Piszczac, + Feliksa Sidorowicz 1906-1988 Piszczac
1.1.2.1.1.5.2a.1.1.Stanisława Wołodko zm.1970 + Henryk Grochal zm. 1984 Zamość
1.1.2.1.1.5.2a.1.1.1. Mirosław Grochal ur.1957 r+ Barbara. Ur. 1961 Zamość
1.1.2.1.1.5.2a.1.1.1.1. Szymon Grochal ur. 1984 r+ Aldona ur.1964 r
1.1.2.1.1.5.2a.1.1.2. Wiesław Grochal
1.1.2.1.1.5.2a.1.2. Genowefa Henryka Wołodko ur. 12.03.1926 zm. 21.03.1994 Trzebiatów + Jerzy Matuszewski ur. 25.12.1921 Woroszyłograd ZSRR – zm.21.03.1958r Kadzielno obecne Ługańsk. Oficer Wojska Polskiego w stopniu por.( s. Teodora i Haliny Nowickiej - wywiezieni na Sybir. Jerzy Matuszewski uciekł z transportu. Nie miał żadnego kontaktu z rodziną. Nie wiadomo czy miał rodzeństwo
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.1.Irena Matuszewska ur. 12.06.1951 zm. 25.06.2007 + Jan Mickiewicz
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.1.1.Kamil ur. 12.03.1977
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.Jerzy Matuszewski ur. 09.08.1953 + Bogusława Klimkiewicz ur. 14.04.1954
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.1 Aneta Matuszewska ur.22.06.1975+ Dariusz Nabijacz ur.1967
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.1.1. Radosław Nabijacz
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.1.2. Natalia Nabijacz
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.1.3. Wiktoria Nabijacz
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.2. Mariusz Matuszewski ur. 16.08.1976 + Anna Jaśkowiak ur.1978r
1.1.2.1.1.5.2a.1.1.2.2.1. Artur Matuszewski
1.1.2.1.1.5.2a.1.1.2.2.2. Dominik Matuszewski
1.1.2.1.1.5.2a.1.1.2.2.3. Nikol Matuszewska
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.3. Krzysztof Matuszewski ur. 06.08.1980
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.3.1. Aleksandra Matuszewska
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.4. Przemysław Matuszewski ur. 17.11.1983 + Joanna Trusz r.1984
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.5. Emilia Matuszewski ur. 01.12.1984
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.6. Michał Matuszewski ur. 14.03.1990
1.1.2.1.1.5.2a.1.2.2.7. Rafał Matuszewski ur. 24.03.1999
1.1.2.1.1.5.2a.1.3. Henryk Wołodko zm. 1980
1.1.2.1.1.5.2a.1.4. Józef Wołodko ur. 1936 zm. 1986 + Maria (81) zm. 12.02.2019 w Piszczacu
1.1.2.1.1.5.2a.1.4.1. Mirosław Wołodko + ??
1.1.2.1.1.5.2a.1.4.2. Irena Wołodko + ??
1.1.2.1.1.5.2a.2. Stefania Wołodko ur. 22.03.1904 Wilno.(Skopówka 6)
1.1.2.1.2.5.2b.3. Aniela Wołodko ur. 2.02.1922 Mokrany Nowe, zm.31.10.2001 + Stanisław Glapa 14.04.1914 zm. 29.07.1997 w Zawadzie
1.1.2.1.2.5.2b.3.1. Irena Ur. 05. 11. 1941 Köln Ślub: 24. 12. 1959 Brzeg D. + Tadeusz s. Józefa Józefczyka Ur. 16. 11. 1938 Stanisławów
1.1.2.1.2.5.2b.3.1.1. Ryszard Ur. 24. 06.1962 Brzeg D. Ślub: 00. 12. 1981Brzeg D.+ Bożena Nizio Ur. 10. 02. 1961 Bielawa Rozwód: 1999
1.1.2.1.2.5.2b.3.1.1.1. Przemysław Józefczyk Ur. 10. 03. 1982 Brzeg D. + Dagmara
1.1.2.1.2.5.2b.3.1.1.1.1. Mateusz ur. 2009
1.1.2.1.2.5.2b.3.1.1.2. Katarzyna Józefczyk Ur. 27. 08. 1985 Brzeg D. + Artur Szumański
1.1.2.1.2.5.2b.3.1.1.2.1. Weronika ur. 2009 Wałbrzych
1.1.2.1.2.5.2b.3.1.1.3. Gracjan Józefczyk Ur. 03. 07. 1990 Wałbrzych
1.1.2.1.2.5.2b.3.2. Barbara + Andrzej
1.1.2.1.2.5.2b.4. Adela Wołodko ur.06.06.1923 Mokrany Nowe Ślub: 21. 10. 1949 Piszczac -Zm. 14. 05. 2000 Międzyrzec Podlaski pochowana w Wałbrzychu + Eugeniusz Dominik , Ur. 26. 12. 1923 Zalesie –zm. Szczawno Zdrój 1978 ,Rozwód: 05. 03. 1962 Wałbrzych
1.1.2.1.2.5.2b.4.1. Ryszard ur. 28.09.1947 r w Chotyłów - 9.04.2016 Zabrze +Barbara Walenciak Córka: Walenciaka Piotra i Anny Rarak Ur. 11. 06. 1951 Uścinów
1.1.2.1.2.5.2b.4.1.1. Marta c. Barbary i Ryszarda Tarnowskie Góry + Ludowic Segue we Francji
1.1.2.1.2.5.2b.4.1.1.1. Valentine ur. 19.10.2015 r Francja
1.1.2.1.2.5.2b.4.1.1.1. Amelia ur. 27 marca 2018 r Francja
1.1.2.1.2.5.2b.4.2. Zdzisław Ur. 26. 09. 1949 Chotyłów zm. 2000 r w Dzierżoniowie + Eleonora Jasienicka Ur.17.02.1954 r. c. Zofii Ślub: 15.09.1976 R.
1.1.2.1.2.5.2b.4.2.1. Dariusz Ur. 15.03.1974 r. + żona Ewa
1.1.2.1.2.5.2b.4.2.1.1.Wiktoria Ur. 5.06.1999 Dzierżoniów+
1.1.2.1.2.5.2b.4.2.1.2. Katarzyna (Ewa) Dominik Ur. 12.04.2002 W Dzierżoniowie
1.1.2.1.2.5.2b.4.3. Grażyna . ur. 16. 03. 1951 Biała Podlaska + Janusz Zawisza ur.1946 r Syn: Jana i Anny Zawiszów, Ślub: 21.11.1969 Wałbrzych, rozwód: 08.1973 (2) Rakszawa) Zygmunt Ur. 26.10.1925 Stanisławów Ślub: 21. 07. 2003 Wałbrzych - rozwód
1.1.2.1.2.5.2b.4.2.3.1a. Artur Zawisza ur. -Ryki
1.1.2.1.2. Franciszek Wołodko ur. 1812 + Anna Paszkiewicz .
1.1.2.1.2.1. Waleria Wołodko
1.1.2.1.3.Barbara ur.27.12.1827 Kapciuszki Parafia Dobejki
1.1.2.1.4.Petronela ur.1825
1.1.2.1.5.Róża ur. 31.05.1831 Kapciuszki Parafia Dobejki
Ričardasowi S. -składam serdeczne podziękowania za współpracę i pozdrawiam W K
DOKUMENTY ŹRÓDŁOWE;
NARODZIN, MAŁŻEŃSTW I ŚMIERCI
WołodkÓw h. Radwan
także osÓb spokrewnionych
AKTA POPRZEDZAJĄCE ZAWARCIE ZWIĄZKU MAŁŻEŃSKIEGO
W
|
|
AKTA MAŁŻEŃSTW
W
|
|
AKTA ZGONÓW
W
|
|
MIEJSCA NARODZIN, ŻYCIA, PRACY I ŚMIERCI WOŁODKÓW
O N I K S Z T Y
Onikszty (lit. Anykščiai) są położone w okręgu uciańskim. (112 km zarówno od Wilna jak i od Kowna. ).
Po raz pierwszy wspomniane w Przywileju Kazimierza Jagiellończyka w 1440 r. Wąskotorowe połączenie kolejowe z Poniewieżem spowodowało rozwój miasta. Piękny kościół z wieżami sięgającymi 79 m zbudowano w latach 1899-1909 Świątynia jest najwyższym kościołem na Litwie Centrum miasta leży po wschodniej stronie rzeki Święta .Onikszty są siedzibą samorządu okręgowego i starostwa Miejscowość w minionych wiekach miało wielu właścicieli.i wiele razy trawiona była przez pożary.-. Onikszty zostały też zniszczone przez wojska szwedzkie, które spaliły m.in. kościół parafialny, odbudowany w 1672. Onikszty otrzymały prawa miejskie w 1792 r. odebrane jednak prze cara.
W 1811 r. Onikszty miały status wolnego miasta. W dziewiętnastym stuleciu jak i wcześniej miasteczko często było nawiedzane przez pożary, m.in. w latach 1871, 1874 i 1876.
Niedaleko miasteczka toczono walki podczas powstania listopadowego i styczniowego, a w samej miejscowości działała wytwórnia powstańczej broni. Cerkiew prawosławna św. Aleksandra Newskiego powstała w roku 1873. W 1908 ostatni raz przebudowano miejscowy kościół pw. św. Mateusza na styl neogotycki..
W roku 1837 w tutejszym parafialnym kościele odbył się ślub Racheli Goyżewskiej i Wincentego Wołodko
Po raz pierwszy wspomniane w Przywileju Kazimierza Jagiellończyka w 1440 r. Wąskotorowe połączenie kolejowe z Poniewieżem spowodowało rozwój miasta. Piękny kościół z wieżami sięgającymi 79 m zbudowano w latach 1899-1909 Świątynia jest najwyższym kościołem na Litwie Centrum miasta leży po wschodniej stronie rzeki Święta .Onikszty są siedzibą samorządu okręgowego i starostwa Miejscowość w minionych wiekach miało wielu właścicieli.i wiele razy trawiona była przez pożary.-. Onikszty zostały też zniszczone przez wojska szwedzkie, które spaliły m.in. kościół parafialny, odbudowany w 1672. Onikszty otrzymały prawa miejskie w 1792 r. odebrane jednak prze cara.
W 1811 r. Onikszty miały status wolnego miasta. W dziewiętnastym stuleciu jak i wcześniej miasteczko często było nawiedzane przez pożary, m.in. w latach 1871, 1874 i 1876.
Niedaleko miasteczka toczono walki podczas powstania listopadowego i styczniowego, a w samej miejscowości działała wytwórnia powstańczej broni. Cerkiew prawosławna św. Aleksandra Newskiego powstała w roku 1873. W 1908 ostatni raz przebudowano miejscowy kościół pw. św. Mateusza na styl neogotycki..
W roku 1837 w tutejszym parafialnym kościele odbył się ślub Racheli Goyżewskiej i Wincentego Wołodko
L E L U N Y
Leluny -lit. Leliūnai, w okręgu uciańskim, w rejonie uciańskim, siedziba starostwa Leluny, 15 km na zachód od Uciany. Leluny wspomniane są w źródłach historycznych już w XVII wieku W Lelunach pierwszy kościół drewniany p.w. św. Jozefa był tu już w 1698 roku. Kościół nowy murowny z czerwonej cegły zbudowano w latach 1901-1905. W roku 1913 zamontowano organy w stylu gotyckim, w 1940 r zakupiono dzwony. W Lelunach jest szkoła, poczta i muzeum ceramiczne. Na obrzeżach Lelun rozległy cmentarz ładnie utrzymany lecz nie wiele zachowało się grobów z napisami polskimi.
W Lelunach w latach 1837- 1880 mieszkała rodzina Wincentego i Racheli Wołodkow. Wincenty był wieloletnim administratorem miejscowego szpitala
Tu urodzili się m. in Kazimierz Wołodko i Jego syn Józef Wołodko - późniejszy organista w Neplach
D O B E J K I
Dobejki- Debeikai, Debeikių -na Litwie, na Auksztocie, nad brzegiem rzeki Oknista, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, w pobliżu Uteny, Wiżun i Anyksciai . Są siedzibą gminy Dobejki. W miejscowości pielęgnowana jest pamięć o tych co zginęli za niepodległość. Jest też stary-umierający cmentarz.
Na miejscowym starym cmentarzu pochowani zostali: 20.02.1893 Kazimierz Hieronim Wołodko a 3.02.1897 Rachela Wołodko z d. Goyżewska. wdowa po
Wincentym Wołodko
Na miejscowym starym cmentarzu pochowani zostali: 20.02.1893 Kazimierz Hieronim Wołodko a 3.02.1897 Rachela Wołodko z d. Goyżewska. wdowa po
Wincentym Wołodko
C Z E K A Ń C E
Czekańce- Čekonys wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim w gminie Dobejki powstała w XVI w. W latach 1941-52 z Čekonių zesłano na Syberię 20 osób. We wsi w 1948 roku powstały kołchozy w latach dziewięćdziesiątych przekształcone na firmę rolniczą która została w 1997 r ostatecznie zlikwidowana. Zabudowa drewniana z wyjątkiem pokołchozowych paru bloków mieszkalnych . Wieś położona wśród ogrodów i pól. Należacy do parafii w Dobejkach - Debeikių cmentarz położony tuz przy drodze lokalnej Dobejki- Czekince, został ogrodzony kamiennym parkanem w 1910 r. a w 1936. podwoił swoją powierzchnię. W roku 1955 wymurowano do niego prowadzącą nową metalową bramę którą wykuł miejscowy kowal Paweł Scud. Na cmentarzu w jego centrum jest drewniana, prostokątna kaplica z krzyżem na szczycie.
Tu mieszkał Senior Rodu Maciej Wołodko- zmarł po 1858 r
Tu mieszkał Senior Rodu Maciej Wołodko- zmarł po 1858 r
R A S Z Y M Y
Raszymy - Rašimai. kiedyś wieś była położona w pow. Wiłkomirskim w gminie Dobejki [SGKP]. Dzisiaj - Raszymy administracyjne przypisane są do rejonu oniksztyńskiego w okręgu uciańskim w gminie Dobejki.
Był tu w XIX dwor. Po II wojnie światowej z Rašimai. wywieziono na Syberię 11 osób a w 1949 r.wieś została przekształcona w kołchoz ktory zostal rozwiązany w latach dziewięćdziesiątych. Wieś nie posiadała własnego cmentarza i przypisana była do parafii Dobejki . Obecnie wyludniona wieś, skryta w pięknym starodrzewiu–przy drodze. W Raszymach jest parę domostw i kilkunastu mieszkańców.
W Raszymach mieszkała po śmierci swego męża Wincenetego Wołodko Rachela z domu Goyżewska. Zmarła w Raszymach 3.02.1897 r. pochowana w Dobejkach
Był tu w XIX dwor. Po II wojnie światowej z Rašimai. wywieziono na Syberię 11 osób a w 1949 r.wieś została przekształcona w kołchoz ktory zostal rozwiązany w latach dziewięćdziesiątych. Wieś nie posiadała własnego cmentarza i przypisana była do parafii Dobejki . Obecnie wyludniona wieś, skryta w pięknym starodrzewiu–przy drodze. W Raszymach jest parę domostw i kilkunastu mieszkańców.
W Raszymach mieszkała po śmierci swego męża Wincenetego Wołodko Rachela z domu Goyżewska. Zmarła w Raszymach 3.02.1897 r. pochowana w Dobejkach
I N K U N Y
Inkuny- Inkūnai. Litwa - w rejonie oniksztyńskim w okręgu uciańskim , położona w rezerwacie krajobrazowym nad rzeką Świętą przez którą przewieszony jest most wiszący nad rzeką. W XVII wieku Inkuny były wlasnością Radziwiłłów i przynależały do Ich dworu w Svedasai. Pozniej w XIX wieku wlaścicielami tej ziemi byli Marykoni. Wokół kościoła Matki Boskiej Ostrobramskiej który zbudowano w 1942 roku wzniesione są w latach 2010 i 2011 drewniane stylizowane krzyże symbolizujące zatopione wsie. Nieopodal kościoła jest żródełko.
W pobliżu pięknego kościoła w przepięknej scenerii sosnowego lasu jest posadowiony cmentarz.
Tu mieszkał i tu zmarł 22.01.1886 Wincenty Wołodko
W pobliżu pięknego kościoła w przepięknej scenerii sosnowego lasu jest posadowiony cmentarz.
Tu mieszkał i tu zmarł 22.01.1886 Wincenty Wołodko
G I E Ł W A N Y
Giełwany -Gelvonai (Gelwen) starostwo w okręgu wileńskim, w rejonie szyrwinckim, położone ok. 14 km na południowy wschód od Wieprzy, nad brzegiem rzeki Szyrwinta.. W 1642 roku. zbudowano tu kościół ewangelicko-reformowany. W 1686 utworzono w nim kościół rzymskokatolicki (spalony w 1895). Powstały tutaj klasztor franciszkanów został zamknięty w 1832 roku. W 1744 roku. 22 listopada. August III nadał Gelvonai przywilej i prawo do organizowania targów. W 1781 roku. W1782r utworzono parafię. W 1867 roku. Utworzono pierwszą szkołę podstawową. W 1897 roku Giełwany zostały w dużej części spalone ale już w tym samym roku rozpoczęto budowę kościoła p.w. Najświętszej Marii Panny . Giełwany były własnością najpierw Siesickich, Żabów i Platerów. Mieli tu także swoje majętności Kossakowscy, Horodelscy i Górscy. Na miejscowym cmentarzu nie wiele starych grobów z nazwiskami rdzennie polskimi.
Tu w Giełwanach urodził 1.02.1901 Henryk Wołodko - późniejszy organista w Witorożu i w Piszczacu
Tu w Giełwanach urodził 1.02.1901 Henryk Wołodko - późniejszy organista w Witorożu i w Piszczacu
W I L N O
N E P L E
Neple –w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gm. Terespol. Przez miejscowość przebiega droga nr 698.W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego. Neple są siedzibą rzymskokatolickiej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Dawniej wieś książęca założona przed 1430 r., W XIX w. własność Niemcewiczów, Orzeszków, Mierzejewskich, Kierbedziów. Na początku XIX w. przebywał tu poeta i historyk Julian Ursyn Niemcewicz, oraz car rosyjski Aleksander I. Bywał tu też inżynier Stanisław Kierbedź, budowniczy mostu na Wiśle w Warszawie.
W tut. parafii w latach 1925-30 organistą był Józef Wołodko
W tut. parafii w latach 1925-30 organistą był Józef Wołodko
W I T O R O Ż
Witoroż – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Drelów
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
W wieku XIX folwark w dobrach Międzyrzec hrabiny Potockiej. Dobra Międzyrzec i Witoroż, składały się wówczas się z folwarków: Zadworny,Halasy, Dołhołęka, Żerocin, Ostrówki, Turów, Łózki, Drelów Witoroż, Danówka. Rogoźnica, Przyłuki, Krzewica, Żabce, Tuliłów, Grabowiec i Bereza.
Pierwszą cerkiew unicką wzniesiono w Witorożu w 1605 z fundacji Lwa Sapiehy. W 1739 zastąpiono ją nową świątynią pod wezwaniem Cudu św. Michała Archanioła. W 1875, w ramach likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, budynek sakralny odebrano unitom i przekształcono w cerkiew prawosławną. Przy tym wyznaniu budynek pozostawał do 1919, gdy został z rewindykowany na rzecz Kościoła łacińskiego[1]. Po tym wydarzeniu budynek stał się świątynią parafialną. W 1924 odremontowano dach obiektu, zaś w 1927 - przekształcono wnętrze. W latach II wojny światowej (1940-1945) świątynia ponownie znajdowała się w rękach prawosławnych[1], należała do parafii w strukturach diecezji chełmsko-podlaskiej[2]. W 1946 powtórnie przejęty przez katolików kościół został nakryty nowym blaszanym dachem, a w 1965 wzniesiono na nim sygnaturkę. Siedemnaście lat później dokonano kolejnego remontu wnętrza obiektu.
W tut. parafii Henryk Wołodko był organistą i tutaj zmarł Ojciec Józef Wołodko
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
W wieku XIX folwark w dobrach Międzyrzec hrabiny Potockiej. Dobra Międzyrzec i Witoroż, składały się wówczas się z folwarków: Zadworny,Halasy, Dołhołęka, Żerocin, Ostrówki, Turów, Łózki, Drelów Witoroż, Danówka. Rogoźnica, Przyłuki, Krzewica, Żabce, Tuliłów, Grabowiec i Bereza.
Pierwszą cerkiew unicką wzniesiono w Witorożu w 1605 z fundacji Lwa Sapiehy. W 1739 zastąpiono ją nową świątynią pod wezwaniem Cudu św. Michała Archanioła. W 1875, w ramach likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, budynek sakralny odebrano unitom i przekształcono w cerkiew prawosławną. Przy tym wyznaniu budynek pozostawał do 1919, gdy został z rewindykowany na rzecz Kościoła łacińskiego[1]. Po tym wydarzeniu budynek stał się świątynią parafialną. W 1924 odremontowano dach obiektu, zaś w 1927 - przekształcono wnętrze. W latach II wojny światowej (1940-1945) świątynia ponownie znajdowała się w rękach prawosławnych[1], należała do parafii w strukturach diecezji chełmsko-podlaskiej[2]. W 1946 powtórnie przejęty przez katolików kościół został nakryty nowym blaszanym dachem, a w 1965 wzniesiono na nim sygnaturkę. Siedemnaście lat później dokonano kolejnego remontu wnętrza obiektu.
W tut. parafii Henryk Wołodko był organistą i tutaj zmarł Ojciec Józef Wołodko
P I S Z C Z A C
Piszczac ongiś miasteczko królewskie na prawie magdeburskim od 1530 r., przywileje potwierdzone 1569, wówczas ośrodek administracyjny klucza kijowieckiego ekonomii brzeskiej. Przed 1570 miała już cerkiew p.w. św. Jana Chrzciciela, kolejna wzniesiona przed 1726. Miasto zniszczone 1655-60. W latach 1680-1790 stanowi własność Radziwiłłów. W czasie wojen napoleońskich splądrowane i spalone W 1869 utraciło prawa miejskie. W 1875 cerkiew unicką zamieniono na prawosławną. W 1907 budowa nowej murowanej cerkwi. Osada o charakterze miasteczka, położona nad rzeczką Ochodżą albo Piszczanką. Rynek na planie nieregularnego czworoboku ze skwerem w centralnym miejscu , z uliczkami wychodzącymi z naroży.
Kościół parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego – posadowiony tuż przy rynku (z organistówką obok) a przez ulicę na przeciwko kościoła posadowiona plebania. Do niedawna jeszcze zabudowa Piszczaca była tylko parterowa, szczytowa, przeważnie drewniana obecnie wznoszone są domy murowane i pietrowe.
W tut. Parafii Rzymskokatolickiej pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w latach 1935-1944 Henryk Wołodko był organistą .[ Swój zawód wykonywał na fisharmonii będącej własnością Marii /Marianny Wołodko- II żony Józefa Wołodko Organisty w latach 20-tych w Kodniu i Neplach ur.1874 w Lelunach w rej. Uciana na Litwie -zm. 1931 w Witorożu pow. bialski ) który był ojcem Henryka Wołodko ur. 1.02.1901 Giełwanach w pow. wileńskim zm. 12.9.1944 w Piszczacu pow. bialski pochowanego na cmentarzu w Piszczacu
Kościół parafialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego – posadowiony tuż przy rynku (z organistówką obok) a przez ulicę na przeciwko kościoła posadowiona plebania. Do niedawna jeszcze zabudowa Piszczaca była tylko parterowa, szczytowa, przeważnie drewniana obecnie wznoszone są domy murowane i pietrowe.
W tut. Parafii Rzymskokatolickiej pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w latach 1935-1944 Henryk Wołodko był organistą .[ Swój zawód wykonywał na fisharmonii będącej własnością Marii /Marianny Wołodko- II żony Józefa Wołodko Organisty w latach 20-tych w Kodniu i Neplach ur.1874 w Lelunach w rej. Uciana na Litwie -zm. 1931 w Witorożu pow. bialski ) który był ojcem Henryka Wołodko ur. 1.02.1901 Giełwanach w pow. wileńskim zm. 12.9.1944 w Piszczacu pow. bialski pochowanego na cmentarzu w Piszczacu
PISZCZAC
DO ROKU 1960 |
|
O MIESZKAŃCACH PISZCZACA
W POWOJENNYCH LATACH
PISZCZAC
W S P O M 2 N I E N I A |
|